Chapter 146
လော့ဝမ်ချွမ်းက ယွမ်ရှင်းကျဲကိုကြည့်ကာ အသံခပ်အုပ်အုပ်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
" ကိုယ့်ကောင်လေးရဲ့ ကုမ္ပဏီကို ထောက်ပံ့ပေးတာ ဘာများမှားလို့လဲ..."
" ကောင်လေး " ဟူသောစကားကို ယွမ်ရှင်းကျဲ နားထောင်နေကျမဟုတ်၍ ထူးဆန်းသွားသော်လည်း ပြုံးလိုက်မိသည်။
လော့ဝမ်ချွမ်း၏စကားများက သူ့ကို စိတ်လုံခြုံမှု ပေးစွမ်းနိုင်ပေသည်။ သူ၏ရှည်လျားကျဉ်းမြောင်းသော မျက်ဝန်းများထဲတွင် မည်သူ့ကိုမှ မမြင်နိုင်တော့ပဲ ယွမ်ရှင်းကျဲတစ်ယောက်တည်းသာ ရှိနေသကဲ့သို့ ထင်ရသည်။
" ဒါဆိုရင်တော့ ကျွန်တော်သဘောတူပါတယ်... အချိန်တန်ရင် ရှယ်ယာတွေ ခွဲပေးမယ်လေ..."
" ကိုယ် ငွေမလိုပါဘူး... ကိုယ့်ကို ရှယ်ယာတွေပေးမယ်ဆိုတဲ့အတွေးတစ်ခုနဲ့တင် လုံလောက်ပါပြီ..."
လော့ဝမ်ချွမ်းက အေးအေးလူလူပင် ပြောလိုက်သည်။
ယွမ်ရှင်းကျဲ ရယ်လိုက်သည်။
" တာ့ချွမ်းက အင်ပါယာမြို့တော်ကနေ ထွက်ပြေးလာတဲ့ ချမ်းသာတဲ့မင်းသားလေးဆိုတာ ကျွန်တော် မေ့သွားတော့မလို့..."
လော့ဝမ်ချွမ်း ယွမ်ရှင်းကျဲကိုကြည့်ပြီး မပြုံးပဲ မနေနိုင်တော့ပေ။
" ဒါဆိုရင်တော့ မင်းက ကြယ်တွေကိုပါ လှုပ်ခါသွားစေနိုင်တဲ့ သိပ္ပံသုတေသီလေးပေါ့..."
ထို့နောက်တွင် လော့ဝမ်ချွမ်း ခေါင်းငုံ့၍ ယွမ်ရှင်းကျဲ၏ပါးပြင်ကို နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ငြင်သာစွာ ထိတွေ့လိုက်ပြီး အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
" ကိုယ်တို့က တကယ်ကို လိုက်ဖက်တဲ့စုံတွဲပဲ..."
ထိုစကားများကိုကြားလိုက်ရသည့်အခါ လော့ဝမ်ချွမ်းက အနည်းငယ်ကလေးဆန်သည်ဟု ယွမ်ရှင်းကျဲ ထင်လိုက်မိသော်လည်း သူ့စိတ်ထဲ သဘောကျနေမိသည်။
" ဟုတ်တယ်... တကယ်ကို လိုက်ဖက်တဲ့စုံတွဲပဲ..."
ယွမ်ရှင်းကျဲက ပြုံးပြလိုက်သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ခေါင်မိုးထပ်တွင်ထိုင်နေပြီး ခဏတာ စကားစမြည်ပြောနေခဲ့ကြသည်။
