Bu bölümü @ayca270 kişisine ithaf ediyorum.Beni destekleyen,yanımda olan herkese tesekkur ederim.....
Mm'da küçük bir çalışmam var :)))
....
"Ne yaptığınla ilgilenmiyorum!Ama Kağan'la ne yapacaksan, nereye gideceksen bi'türlü yolunu bulup beni haberdar edeceksin!"diye bağırınca gözlerim doldu.Bir cümle bir insanı bu kadar üzebilir miydi gerçekten?
Demek ki üzüyormuş diye mırıldandı içimde kırılan bir taraf.Gözlerimi kırpıştırarak göz yaşlarımı geri yollamaya çalıştım.Hala kucağımda olan Kağan'da benim ruh halimi anlamış olacak ki huysuzlanmaya başladı.
"Şiştt,tamam" diyerek kucağımda salladım bir süre.Selim de fazla bağırdığını anlamış olacak ki sıkıntılı bir nefes verip iki elini de saçlarının arasından geçirdi."Özür dilerim bu kadar bağırmamalıydım ama" bir adım atıp Kağan'ın saçlarını okşadı "çok endişelendim" gözlerimin içine garip bir ifadeyle bakarken söyledi son cümlesini.
Ağzımı açtığım an hıçkırarak ağlayacağımı bildiğim için sadece başımı sallayabilmiştim.
Ne yapacaktım şimdi?
Hiçbir şey olmamış gibi mi davranmam gerekiyordu? Ya da gurur mu yapmalıydım? Terkedip gitmek? İşte bu saçma olurdu.Neden terk edecektim ki.Sonuçta onun bir şeyi olduğumu sanmıyordum.Kendimi biraz sakinleştirdikten sonra zor da olsa konuşabildim
"Aç mısın?" titreyen sesimle sorduğum soruya cevap vermedi.Benim gözüm zaten Kağan'dan ayrılmıyordu.Ona bakacak ne casaretim vardı ne de gururum.Çok kırılmıştım.Beni umursamadığını böyle dile getirişi...
"Kağan'ın uykusu geldi zaten.Ben onu uyutuyum hemen bir şeyler hazırlarım" cevap vermesini beklemeden Kağan'ın odasına ilerledim.Tabii gözümden akan damlalarımla.Odaya girdiğimde Kağan'ı kucağımda sallayarak uyuttum ve yatağına yatırdım.Odadan çıktıktan sonra ilk işim kendimi banyoya atmak oldu.
Ağlamamak için derin nefesler alıp gözlerimi tavana diktim.İçim çok acıyordu be! Bu kadar üzülmem ona verdiğim değerden miydi yoksa.....yoksa
Yoktu işte.Bu tepkim sadece ona verdiğim değer yüzündendi.Sözleri hala kulağımda çınlarken kendimi avutsam n'olurdu ki! Benimki de tipik aşık kız sendromuydu.Düşündüğüm şeyle yüzümde acı bir gülümseme peydah oldu.Ben aşıktım! Her şeyine, gülüşüne,oturuşuna,gözlerine,oğluna....
Gözümden bir damla yuvarlanınca aklıma Melis geldi.Ağlayacaksın demişti ama bu kadar acılı olacağını söylememişti.Elimin tersiyle damlayan göz yaşımı sildim ve aynanın karşısına geçtim.
Neydi bu halim?
Ucu kıpkırmızı olan bir burun,ıslanmış sarımsı kirpiklerim,yüzümde ki göz yaşı izi...
Tam anlamıyla berbattım.Sanki hislerim yüzümde somut hale gelmiş gibiydi.Kafamı iki yana sallayıp önümde ki musluğu çevirdim.İki avcuma doldurduğum soğuk suyu yüzüme çarpınca sanki gerilen ipler serbest kalmış gibi rahatladım.Gözlerimi sıkıca yumup bu işlemini üç kez daha tekrarladım.
O aynada bir daha kendime bakmayarak banyodan çıktım ve odama girdim.Artık paspal görünmemek için aldığım şeyleri giymeme de gerek yoktu.Bundan sonra kimin umrunda.Ben onun dediklerinden anlayacağımı anlamıştım.Boşuna uğraşmaya ne gerek vardı? Ayrıca acımı unutuyum diye geldiğim yerde daha fazla acı çekmek çok ironi değil mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK ÇIKMAZI (Tamamlandı)
ChickLitBir kadın;bazı gerçekler ile düzeni bozulmuş,duyguları ağır bir darbeye maruz kalmış,yalnız hissetmiş,acı çekmiş,ama sadakatini kaybetmemiş. Gerçekler bir yana;onu büyüten insanlar,ki o çekinmeden ailem diyebiliyor,bir yanaydı. Dolun,güvendiği kişil...
