AŞK ÇIKMAZI (Tamamlandı)

A.Ç.12

Oy bırakmadan geçmeyin

............
"Ben işi kabul ettim baba" dedim bende kararlılıkla "Çoktan anlaştık"

"Hah,senin mesleğin için yatılı iş çok saçma!!" diye itiraz etti bu sefer.İşte tam zamanyıdı.Gözlerimi kapatıp tek nefeste ağzımdan çıktı kelimeler

"Benimmesleğimdeğilbebekbakıcılığı"

"NE!"

"NE!!!"

............

"Sen delirdin mi Dolun!!!!" babam kükremesiyle olduğum yere sindim.Yavaşça yutkunup dudaklarımı hareket ettirmeye çalıştım ama titremekten başka bir işe yaramamıştı.

"Baba..." diye mırıldandım en sonunda ama daha bir şey dememe fırsat vermeden tekrar konuşmaya başladı.

"Biz seni bunun için okutmadık.Hem bölümünü bile kendin severek seçtin.Şimdi...." son kelimesinde sesi kısılmış,yüzüme acı çeker hale gelmişti.Kaşlarımı çatıp  nedenini anlamaya çalıştım.Babam gözlerini kapatıp derin bir nefes çekti içine.Ben ise hala anlamaz şekilde babamı izliyordum.Gözlerim anneme kaydığımda onunda anlamayan ama ağlayan gözleriyle karşılaştım.

"Tamam git" diyen babam ayağa kalkıp merdivenlere doğru yol alınca bende kalkıp peşinden ilerledim.İzin vermiş olabilirdi ama onun o hali...Yanlış giden bir şey vardı, hissediyordum.

"Baba" diye merdivenlerin orada seslendiğimde arkasını dönmeden durdu.

"Baba" dedim sesimde açık bir yalvarmayla.Sesim lütfen yüzüme bak diyordu.Sesim niye böyle gidiyorsun diyordu.Sesimin anlattığı çok şey vardı.

"Efendim" dedi güçlü çıkarmaya çalıştığı sesiyle.Ama ben bir nefes alışından anlardım ruh halini.Şu anda hüzün akıyordu sesinden.

"Şimdi ne?" dedim kısık sesimle.Korkuyorum,neyden korktuğumu bilmeden.İçimi saran sıkıntıydı belki de beni korkutan.Belki de, belki de..... Bilmiyordum.Bildiğim tek şey vereceği cevabın beni üzecek olmasıydı.

"Şimdi..." dedi kısık,acı çıkan sesiyle "bizden kurtulmak mı istiyorsun?"

Duyduğum cümleden sonra nefes almayı bile bıraktım.Gözlerim acıyla kısıldı.Annemin arkada bizi dinlediğini duyduğum acı hıçkırıkla anlamıştım.Gözlerim dolmuştu duyduğum cümleyle.Böyle bir düşünce benim içimi parçalıyordu.

"Nasıl böyle düşünürsün?" dedim,ağlamaklı sesimle.Yaşların akmaması için kırpıştırdığım göz kapaklarımı serbest bırakmıştım artık,istedikleri kadar akmakta özgürdüler.

"Baksana" dedi,bu sefer bana dönerek "daha bugün geldin ve hemen gideceğini söylüyorsun." Sözcükleri söylerken sesi gittikçe kısılıyordu.Onlar için ne kadar değerli olduğumu biliyordum ama bu kararın onlar için bu kadar yıkıcı olacağını düşünmemiştim.

"Baba,sadece iki üç ay sonra geri döneceğim anla lütfen.Öğrendiğim gerçekleri taşıyamıyorum,bunu kabullenmem gerek.Hergün sizi görünce ne kadar unutabileceğimi düşünüyorsun?" Cümlemi ağzımdan kaçan hıçkırık kesti.Ellerimi yüzüme kapatarak sakinleşmeyi denedim ama bu daha çok ağlamama neden oluyordu

Babamın güven aşılayan kollarını omuzlarımda hissettiğimde yüzümdeki ellerimi, kollarımı boynuna doladım.

"Tamam kızım,tamam,tamam,tamam." sağ eliyle saçlarımı okşarken sözcükleriyle de teselli etmeye çalışıyordu."Özür dilerim..." Neden özür dilediğini bile idrak edemiyorum o an "Sakladığımız için özür dilerim sadece yanlış anlama diye yaptık her şeyi...."