AŞK ÇIKMAZI (Tamamlandı)

A.Ç.38

....

Derin bir nefes al,gerisi kolay olacaktır Dolun.Sadece derin bir nefes alıp kendini motive etmen lazım.Ama al o derin nefesi,şart yani....Olmuyordu o derin nefes işte! Boğazıma çöreklenen yumru o havanın ciğerlerime akmasına engeldi.Önüne bariyer konmuş araba gibi kalakalmıştım! O bariyerleri yıkıp geçecek kadar güçlü değildim,iradem zayıftı benim.

"İyi misin?"

Duyduğum sesle hızla Selim'e baktım.Şu an nasıl görünüyordum bilmiyorum ama küçük bir tahminim vardı;gözleri sonuna kadar açılmış,dudakları sımsıkı birbirine yapışmış ve kendini kasmaktan kızarmış bir ahmak....Şapşal da denebilir..Ama ahmak daha mı sempatik ne? Saçmalama evresine de girdiğime göre kıvama gelmiştim ben,evet evet.Sıradaki evreye geçebiliriz.

Birbirine bastırdığım dudaklarımı zorla hareket ettirerek anlamsız birkaç kelime çıkardım.Kağan bile daha düzgün konuşuyordu,benden!

"E-e-ee-v-aaa"

"Bir şey mi oldu?" dedi Selim,yüzü endişeyle gerilmiş ve bunu bana göstermekten çekinmeyerek bakıyordu "Yüzünde kızardı,camları-"

"Yok yok!" diyebildim en sonunda.Ama sesimde gereksiz bir yükseklik vardı.Bu yüzden yüzümü buruşturarak devam ettim "Ben iyiyim,valla! Sadece sana bir şey söylemem lazım!" Tam bu cümleyi söyledikten sonra,aklıma marketin gelmesiyle durakladım.Onunda son sözü 'sana bir şey söylemem lazım' olmuştu,o mağlum tekliften önce.Ve bende şimdi ona sevdiğimi söyleyecektim.Kader miydi acaba bu?

"Endişeleniyorum"

"Hı?" Bir an sesini duyunca ne cevap vereceğimi kestirememiştim.

"Gerçekten iyi değilsin"

"Yo,iyiyim" dedim,başımı öne eğerek.Gözlerinin içine bakarak söyleyemeyeceğim bir şeydi,biraz sonra söyleyeceklerim "Bak,sana söylediklerimden sonra her şey bozulabilir.Ama artık dayanma seviyemi geçti olanlar.İster çeker gidersin,ister yola devam ederiz.Sana kalmış bir şey.Yani-"

"Aşık mı oldun?" diye aniden sorunca gözlerim sonuna kadar açılmıştı.Başım eğik olduğu için bu hareketimi gördüğünü sanmıyordum.Önemli olanda benim mimiklerim değildi zaten! Hem anlamış mıydı ki? Anlamıştır tabi! Bir adamın içine düşmediğim kalmıştı.Ve benim ona aşık olmam düşüncesi,sesine yansıttığı soğukluğuyla 'olmaz bu iş' mesajı mı veriyordu?

Vermesindi! Ben atabildiğim kadar attığım adımların böyle geri püskürtülmesini kaldırabileceğimi sanmıyordum.Onun aşıkıyla unuttuğum acılarımı daha yüksek doz olarak bana verirse mahvolurdum.

"Belki bir acıyı unutmak için başka bir acıya muhtacımdır"

Bunu ben mi söylemiştim? Bekara koca boşamak kolay derler ya hani,tam o sözün üstünde yürüyorum.Bu cümleyi kurarken hissettiklerim dün gibi aklımda,fakat o sözü söylememiş olmayı yeğlerdim.Büyük lokma ye,büyük konuşma timsali..

"Aslında..." dedim,ama nasıl devam edeceğim hakkında bir fikrim yoktu. Az önceki cesaretin ardında sadece külleri kalmıştı,o da işe yaramıyordu.Birazdan ılık bir rüzgar esip onları da savuracaktı.

"Seni evlilik için zorlamıyorum," dedi kısık çıkan sesiyle "İstediğin zaman vazgeçebilirsin"

Anlamayarak gözlerimi gözlerine çevirdim.Çünkü bu sözü ona benim söylemem lazımdı.Sonradan başına bela olacak birisini istemeyebilirdi sonuçta.Ama gözlerine baktığımda orada gördüklerim duraklamama neden olmuştu.Dudakları zorlama bir tebessümle gerilirken,gözleri boşlukta süzülüyordu.Dudaklarını ellerimle kapatsam şüphesiz ölmüş bir adam gibi dururdu,bana bakan boş gözleriyle.Kucağında oturan Kağan bile sessizliğe gömülmüş kendi kendine hareket ediyordu.Gözlerimi kırpıştırarak gözlerine ısrarla bakmayı sürdürdüm.Orada göremediğim her duygu canımı yakarken nasıl devam edeceğimi bilmiyordum.