...
"Geçmişi geçmişte bırakmalısın."
"Geçmişi geçmişte bırakmak için geçmiş olması gerek.Ama ben hiç öyle hissetmiyorum."
"Üzülmene dayanamam." Annem anlatmamak için her türlü yola başvuruyordu.Benden neyi sakladığını daha da merak etmiştim bu yüzden.
"Ama bana destek olursun."
"Çok mu istiyorsun?"
"Evet," dedim kararlılıkla.Üzsede,kalbimi de kıracak olsa istiyordum.
"Peki,anlatacağım." dediğinde heyecanla geçmişimi bekledim.
Derin bir nefes aldı annem.Gözleri benden uzaklaşmış,odanın loş bir köşesine yerleşmişti.Sanki o yıllara,bundan 23 yıl öncesine gitmiş gibiydi.
"Biliyorsun,bizim bebeğimiz olmuyordu.Ne kadar tüp bebek tedavisine de baş vursak başaramamıştık.Olmayınca olmuyordu işte.Yine doktordan aldığımız kötü haberle çıktık hastaneden.Gözlerim,ne kadar engellemeye çalışsamda sicim gibi akıyordu.Mehmet halimi görünce dayanamadı tabi.Çekti arabayı sağa.Döndü ve "Biz büyütecek,ona her şeyi biz öğreteceksek illa da bizim eserimiz olmasına gerek yok.Yeterki ona öğrtelim" dedi.Ne dediğini anlamıyordum.Ağlamanın verdiği yorgunluk vardı üstümde." derin bir nefes alıp devam etti.
"Ona "Ne diyorsun,anlamıyorum?" dediğim zaman gözlerimin içine baktı ve "Bizimde çocuğumuz olacak" dedi.Hala anlamıyorum onu."Benim kanımdan olmamışsa ne olmuş,benim kızım-oğlum olmaz mı? Onu ben büyütecek,sorularını ben cevaplayacaksam benim çocuğumdur o," dedi."Ülkemizde binlerce kimsesiz çocuk var.Ama en azından biri,bizim sayemizde kimsesiz olmaktan çıkar.Hem biz hem o özlemini dindirir." bu dediği biraz düşündürse de dediği şeyler çok mantıklıydı.O anda karar verip gittik yetimhaneye.Müdire hanımla konuştuk ve bize seni anlattı.Heycanlanmıştım.Düşünsene,kızım olacaktı benim.Hemen görmek istedim seni.Müdirede heycanımı görünce bekletmeden senin kaldığım odaya götürdü bizi."
Dudaklarına yerleşen tatlı gülümsemeyle bekledi.Devamı için içim içimi yiyordu.Bunları ilk kez duyuyordum.Ve garip bir şey ki;üzülmek değilde kendimi şanslı hissetmiştim.Geçmişim için yapacak bir şeyim olduğunu da sanmıyordum.Bu yüzden üzülmek...Bana mantıklı gelen bir şey değildi.Düşüncelerimi annemin sesiyle bıraktım.
"Sonra seni gördük.Daha bir aylık,sarışın bir cadı.Ağlaman binayı inletiyordu o gün.Sen her ağzını açıp haykırdığında kalbim eziliyordu sanki.O an karar vermiştim işte,benim kızım sen olacaktın.Yanında seni susturmaya çalışan kadın,şimdi bile hatırladığım üzgün bir nefes aldı."Daha çok küçük di'mi?" diye sorduğunda gülümsemiştim sadece.O da bir şey dememi beklemiyor gibi devam etti konuşmasına."Geçen hafta getirdi annesi.Gözleri ağlamaktan kan çanağına dönmüştü. Bırakmak istemediği,ama mecbur olduğu her halinden belliydi.Uzun sarı saçları,beyaz teni ve mavi gözleriyle Türk'e benzemiyordu da hiç.Zaten konuşması da aksanlıydı.Yaşı da küçüktü hem.Ağlaya ağlaya kucağıma bıraktı sabiyi.Dolun ve bir şey daha söyledi ama anlayamadım.Benim bir şey dememe kalmadan koşarak uzaklaştı." dediğinde içim parçalanmıştı o zaman."
Gözlerimin dolması engel olamadığım bir durumdu.Düşünmem gereken,ama düşünmek istemediğim binlerce soru işareti vardı kafamda.Birisini cevaplasam diğeri de istiyordu.Bugün yeterince duygusallığımda üzerimdeydi tabi.Bir mutlu..bir heyecanlı...bir de perişan.
Bugünün özetiydi kelimeler.Ne kadar duygularımı karşılamasa da...
"Mehmet dayanamadı,araştırdı anneni.Bir yandan seni almak için uğraşlarımız,diğer yandan da,her ne olursa olsun annesinden ayırmak istemediğimiz çocuğa karşı savaşlarımız.Gün geçtikçe kalbime yer ediniyordun.Alışmıştım sana ben.Ama yinede annen için çok uğraştık.Bulabildiğimiz tek şey: adının Katya ve Rus olduğuydu.Gerisine gidemedik,önümüze türlü türlü duvarlar çıktı.Bir süre sonrada pes ettik zaten.Zaman geçti, ilk bana anne dedin,zaman geçti ilk adımını yanımızda attın,zaman geçti kardeşlerine ilk bizim yanımızda büyülenmişçesine baktın.Söylemek istemedik senin...Bizim kızımız olmuştun bi'kere.İlk kanlarımızın uymadığını öğrendiğimizde ağlama raddesine bile gelmiştim.Bu kadar klişe bir şey beklemiyordum sonuçta.Bunu olabildiğince sakladık senden.Ama kader bu.Yapacağım derse,yapar."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK ÇIKMAZI (Tamamlandı)
ChickLitBir kadın;bazı gerçekler ile düzeni bozulmuş,duyguları ağır bir darbeye maruz kalmış,yalnız hissetmiş,acı çekmiş,ama sadakatini kaybetmemiş. Gerçekler bir yana;onu büyüten insanlar,ki o çekinmeden ailem diyebiliyor,bir yanaydı. Dolun,güvendiği kişil...