Onları bir araya getiren aileleriydi ama bir arada kalmalarını sağlayan sevgileriydi. Şimdi hayat kimi için daha zor, kimi içinse daha eğlenceli olacaktı. Aşk kimine hiç beklemediği anda gelecek, kimisiyse sahip olduklarını kaybetmemek için savaşaca...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 64
SAFİRA AHVA
Okula dönemiyordu fakat eğitimini çevrimiçi olarak alıyordu. Koca sınıfta kendisiyle birkaç kişinin daha aynı durumu paylaştığını bilmek, açıklama yapması konusunda hissettiği baskıyı bir nebze de olsa hafifletiyordu. Öte yandan tüm bunları Kilid'de yapıyordu. Annesine evde durmaya devam ederse okulu ve derslerini boşlayacağını söylemiş, kadının tüm ikna çabalarını bertaraf etmişti. Hem böylelikle gündemden uzak kalmıyor hem de derslerine gereken özeni gösteriyordu. Son olanların üzerinden henüz birkaç gün geçmiş olmasına rağmen, ortalığın süt liman olduğu da bir gerçekti. Dışarıdaki kan ve kaosa rağmen içeride hayat vardı. Eğleniyor, konuşuyor ve gülüyorlardı. Safira tüm bunların oluşuna bazen hayret etse de günün sonunda kabullenmek ve elinden ortama uymaktan başka bir şey gelmiyordu. Naz'ın odasına doğru yürürken aklında saçma sapan düşünceler de vardı tabi. Akşam yemeğinde ne yiyeceğini düşünüp dururken, aklının bir tarafı da İklim cadısının ne yaptığını düşünüp duruyordu. Cesur buralardaydı. Kuzeyle tıpkı kendisinde olduğu gibi çevrimiçi dersler alıyorlardı. İkisinin durumu Safira'dan bile ağırdı. Tehdit ortadan kalkıncaya dek yerlerinden kımıldayamazlardı çünkü Kuzey'in, 'Cellat' olarak yetiştirildiği biliniyor olabilirdi ve bu da onun ölüm ilanının kesinkes yayınlanması demekti. Kaşlarını çatıp, işaret parmağıyla kaşının kenarını kaşırken ayağının ucuyla Naz'ın kapısına vurdu.
"Naz!" diye bağırdı sonra. Beklemeye tahammülü yoktu. Kapı açılmayınca bir kez daha vuran genç kız "Naz!" diye çığlık atarak bağırınca odanın kapısı ardına kadar açılmıştı. Gencer'in duvar gibi dikildiği bedenine tepeden tırnağa bakarken, boynunu bükerek şirin bir halde gülümsemiş ardından tüm gücüyle diz kapağına tekme atıp, dengesini kaybetmesine neden olmuştu. Bir eliyle onu iterek Naz'ın odasına girip, etrafına bakınırken "Naz!" diye seslendi yeniden.
"Burada değil." Dedi acı içerisinde homurdanan Gencer.
Safira, kızın çalışma masasına doğru ilerleyerek yarattığı karmaşaya baktı. Kıstığı bakışlarını açılmış defterlerin, buruşturulup bir kenara atılmış kâğıtların ve kitapların üzerinde gezdirirken Gencer'in hemen arkasında durduğunu hissederek, bakışlarını kaldırıp Naz'ın çalışma masasının üzerinde duran fotoğrafına baktı. Delici bakışlarını ağır ağır Gencer'e doğru çevirdi. Tabi bedenini de.
"Sen neden buradasın?" diye sorduğunda Gencer'in "Naz'ın gelmesini bekliyorum." Demesiyle kaşları havaya kalktı. "Neden?" diye sordu.
Gencer ona cevap vermek üzere ağzını açmıştı ki aynı hızda bundan vazgeçip, derin bir nefes aldı. Safira'ya cevap vermeyecekti. Dahası onun oyununa da gelmeyecekti. Safira bir kaşını kaldırıp onu az önceki gibi süzdükten sonra "Naz'la aranda bir şey olacağını mı düşünüyorsun?" diye sordu.
