Onları bir araya getiren aileleriydi ama bir arada kalmalarını sağlayan sevgileriydi. Şimdi hayat kimi için daha zor, kimi içinse daha eğlenceli olacaktı. Aşk kimine hiç beklemediği anda gelecek, kimisiyse sahip olduklarını kaybetmemek için savaşaca...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Canım arkadaşım Ceyda, bu hikayeyi bastıracak olsaydım eğer ithaf kısmını tümden sana bırakırdım. Neticede emeğin çok büyük. Bu bölümü tıpkı diğerleri gibi ama bugünün de çok önemli bir gün olmasından sebep en çok sana armağan ediyorum. İyi ki doğdun, iyi ki benimlesin, seni çok seviyorum ❤️
*dipnot: lütfen bölüm kısa diye başımın etini yeme :) sevgiler, yasmina ❤️
Davet salonunun ortasında durmuş dikkatle etrafına bakınıyordu. Saatler önce kimilerinin çığlık attığı kimilerininse ruhu bile duymadan bu geceyi sağ salim atlatmış olduğuna inanası gelmiyordu. Kaşlarını çatıp olanları bir sıraya koymaya çalışırken Diyar'ın da kendisi gibi durduğunu görüp ona baktı. Göz göze geldiklerinde yüzlerindeki şaşkınlık kısa süre içerisinde yok olmuştu. Kendilerini akıllı zannediyorlardı değil mi? Eh bu gece yaşananlardan sonra Eren Kerim her ne kadar kabul etmek istemese de bu kadınların önünde saygıyla eğiliyordu. Sonuçta güzel şeylerde olmuştu değil mi?
PARTİDEN BİRKAÇ SAAT ÖNCE
Caner Bey, Eren Kerim'in savaşa gider gibi hazırlanışını gülümseyerek izliyordu. Silahlarını ve bıçaklarını üzerine yerleştirip, aynadan bakışları karşılaştığında genç adam "Ne var?" diye sordu.
"İçeriye bu şekilde girebileceğini mi zannediyorsun?" diye sordu Caner ağabeyi.
Eren Kerim güldü "Yanımda sen varsın. Sıkıyorsa almasınlar."
Başını sallayarak gülümseyen Caner Bey içeriye doğru bir adım atıp, ceplerinde duran ellerinden birini dışarı çıkardı. Eren Kerim, dikkatle ona doğru döndüğünde adamın avucunu açtığını ve ortasında iki kulaklık tuttuğunu gördü. En azından kulaklık olduğunu düşünüyordu. Küçük, saydam renkteydiler. Sanki kimseler fark etmesin diye yapılmışlardı. "Bunu takmanı istiyorum." Dediğinde başını kaldırıp adamın ciddileşen yüzüne baktı. "Neden? Aile yadigarı falan mı?" diye sorup, ortamdaki gerilimi yok etmeyi amaçlamış olsa da Caner Bey yine de gülümsedi. Azdı fakat kafiydi.
"Bu akşam orada bir sürü insan olacak" dedi Caner Bey "Çoğunu tanımıyorsun açıkçası bende tanımıyorum fakat güvenliğin için..."
"Benim güvenliğim mi?" diye sordu genç adam "Ya senin güvenliğin?"
Caner Bey, başını iki yana salladı "Bir kez olsun sözümü kesme ve dinle." Diye uyardı "Bu gece senin ve diğerleri için çok önemli. Tüm bu tantana, bu kıyamet bu yüzden kopuyor zaten. Güvende olmanı istediğim için, bunları takmanı istiyorum. Böylelikle birbirimizden ayrılmış olsak dahi sesimizi duyabileceğiz ve nerede olduğumuzu bulabileceğiz."
