Hide And Seek With Mr. Devil

Report 057

WARNING: This chapter contains scenes that are not suitable for very young audiences. | 🔞

Artiona Novaliege.

If it's a sin to hold Ezyele, feel him inside, kissing him deep, and sharing the lust and love we want, then I'll let all the heavenly punish me in my next lifetime.

"Careful.. your hands..", bulong n'ya sa marahan naming halik. Hinawakan n'ya ang siko ko at marahang inilagay ang dalawa kong kamay sa balikat n'ya habang hawak n'ya ang likod ng ulo ko sa isa pa.

Namumutawi naman ang kuryenteng dumadaloy sa katawan ko dahil dahan-dahan n'yang ipinapasok ang kanyang tayong-tayo na pagkalalaki. Nakahiga s'ya sa bathtub habang ako ay nasa ibabaw n'ya. Hindi ko alam ang gagawin bukod sa hayaan s'yang ituloy ang ritmong nabuo namin.

"Mhm..", daing ko nang kagatin n'ya ang labi ko. Medyo lumayo rin ako sa kanya dahil sa pagliyad ng katawan ko nang bigla n'yang ipasok ang lahat n'ya. "Ezyele..", bulong ko na parang ikinagulat n'ya.

"I really love how you say my name..", sambit n'ya at saka kinapitan ang gilid ng t'yan ko at saka mas lalo akong ibinaba dahilan para mas lumalim ang maabot n'ya.

Napahinga naman ako nang malalim nang maramdaman ang bawat pulso n'ya. "You know... this.. Mhm.. Just move.."

Narinig ko naman ang pasinghal n'yang ngiti. "Why would I?"

"Are you aware that I can kill you right now?"

"Beg, Art.. Say please and tell me how much you want me..", bulong n'ya sa tainga ko at marahang gumalaw at saka muling tumigil. Para naman akong nanghihina sa mga ginagawa n'ya dahilan para hindi ako makalaban.

Tinignan ko naman s'ya sa mata. He's waiting for it, staring at me, wanting me, listing for me.

"Please.. love. I want you..", marahan kong sabi at bigla naman n'ya akong hinalikan at mabilis na gumalaw.

Hindi ko alam kung gaano katagal sa bathroom n'ya. It's really not to hard to move around even I am injured because he's gentle in a lot of ways. Napahanga rin ako sa stamina n'ya at lakas dahil maraming beses n'ya akong binuhat at marami rin naming beses 'yon ginawa. Totoo ngang matagal s'yang naghintay dahil hindi pa man ako nakakarecover sa sakit ng katawan sa nakaraang misyon, 'di ko maitatangging parang mas lalong sumakit ang katawan ko dahil sa ginawa namin.

Nakaratay nanaman ako sa higaan n'ya. Hindi dahil masakit ang kamay ko o nahihilo ako, kundi dahil hindi ako makatayo dahil sa pinaggagagawa n'ya. Wala rin akong mga peklat mula sa mga misyon ko pero napakarami namang iniwang marka ni Ezyele. Para akong kinagat nang kung anong insekto dahil sa napakadaming v sa katawan ko.

Napatingin ako sa pinto nang pumasok ang ngiting-ngiti na si Ezyele na may dalang tray ng pagkain. He's wearing a gray shirt and a pajama. Hindi ko akalaing dadating ang araw na makikita ko s'yang normal na tao at hindi lang bilang isang kinakatakutan ng lahat.

"Dinner?", malambing n'yang tanong. Pinilit ko namang sumandal sa headboard bago s'ya tuluyang lumapit.

Tinignan ko naman ang nasa tray. "Grabe ang pagkain n'yong mayayaman talaga."

"Sa pagkakatanda ko, magkasing-yaman lang tayo."

"You're born rich, I was just greedy."

Umupo s'ya sa tabi ko at inilagay ang tray sa kama. "Who says? I was born with nothing."

"Like I'd believe that.", sambit ko at mahinang natawa bago kumuha ng tinapay at kinain 'yon. He prepared pasta, garlic bread, a coffee and some side dishes.