❝ Sierpień przeminął w mgnieniu oka
Ponieważ nigdy nie był mój ❞
w którym cudowne lato legło w gruzach w przeciągu kilku godzin.
lub
w którym august madden zawsze kończy z tym chłopakiem...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Trzy filmy, dwa opakowania popcorn i pudełko lodów czekoladowych później August leżała na podłodze wyciągnięta jak rozgwiazda, podczas gdy Olivia była zwinięta w kłębek na łóżku.
– Nie mogę się ruszyć. – Blondynka praktycznie płakała z powodu bólu brzucha. Prawdopodobnie nie powinna była jeść tego wszystkiego, ale teraz już nie było odwrotu.
Olivia wydała z siebie jęk.
– A co jeśli tak tu umrę?
– Zostawiłabym cię tu – zażartowała, ale kiedy zaczęła się śmiać, poczuła ostry ból brzucha. – Umrę z tobą.
Leżały w ciszy, podczas gdy w tle cicho leciało 101 Dalmatyńczyków. August w dalszym ciągu wpatrywała się w sufit, na którym Dean przykleił świecące w ciemności gwiazdki, aż nagle rozległo się głośne uderzenie w okno. Żadna z dziewczyn się tym nie przyjęła, były zbyt zmęczone i nie chciało im się wstawać.
Po minucie uderzenie się powtórzyło.
– Odpieprz się! – krzyknęła ze swojego miejsca na podłodze, mając nadzieję, że ta osoba ją usłyszała. – Jeszcze raz rzucisz czymś w okno, to przysięgam...
Przerwał jej kolejny huk.
Westchnęła, zanim wstała i spojrzała na Olivię, jednak ta już spała. August przewróciła oczami i otworzyła okno, a gdy wystawiła przez nie okno, zobaczyła Conrada, który szykował się do rzucenia kolejnym kamieniem.
– Oszalałeś?! – krzyknęła na niego. Kiedy podniósł wzrok, poczuła, jak jej serce pęka. Miał ślady łez na twarzy, a jego włosy były w nieładzie. – Con...
– Nie. – Podniósł rękę. – Tylko... Proszę.
Pochyliła głowę.
– Okej. Daj mi chwilę.
Patrzyła, jak kiwa głową. Następnie August zamknęła okno, aby pospiesznie założyć trampki i bluzę z kapturem. Zbiegła po schodach, po drodze krzycząc jeszcze:
– Wychodzę. Powiedzcie Olivii, że wrócę za jakąś godzinę.
– Baw się dobrze! – odkrzyknęła Diana, przez co blondynka na chwilę przystanęła. Myślała, że jej mama poszła do Susannah.
– Okej.
Następnie wybiegła na podwórko, gdzie zastała Conrada opierającego się o drzewo. Zwolniła kroku, podchodząc bliżej niego.
– Wszystko w porządku?
August nie widziała go w takim stanie, odkąd byli dziećmi. Zawsze trzymał wszystko w tajemnicy, aż pewnego dnia pękł. Wyglądał na tak bezbronnego, że August prawie miała ochotę pobiec z powrotem do domu. Nie była do tego przyzwyczajona. Nie miała pojęcia, co zrobić.
