"Büyümüşsün." AlKer

7

Muslera'dan

Koşarak onların yanına gittim.

"Hey gençler noluyor ya beş saattir izliyorum sizi. Hey hey Kahveci neden ağlıyorsun ya?"

"Abi açmıyor kapıyı ya o aptal kendine bir şey yapmış olabilir. Hem birazdan Volkan Abi gelicek acil eve girmemiz gerek."

"Tamam bekleyin bir kaç kez daha vuriyim açmazsa kırarım."

Hey Altay aç kapıyı falan diyerek vuruyordum. Ama açmıyordu. Ama içerden ağlama sesleri geldiğini çok net bir şekilde duyabiliyordum.

"Arkadaşlar Altay ağlıyor duyabiliyorum. Çekilin kapıyı kıracağım."

İrfancan'ın ağlaması daha da şiddetlenir ve Mert'e sarılır. Onlar geri çekilince koşarak hızlıca kapıya bir tekme attım.

"Hey gençler girin içeri hadi."

Hepimiz içeri girdik Altay'ın odasına gittik. Evet, tahmin ettiğim gibi de oradaydı. Ağlamaktan bizi bile farketmedi.

"Hey, Altay'ım!"

İrfancan ağlayarak Altay'a sarıldı. Sonra içeriden adım sesleri geldi, hepimiz ayağa kalktık.

Arkadan, Volkan dur bak çocuk daha yeni yoksa bilerek mi yesin golü falan diye sesler geliyordu. Muhtemelen Volkan gelmişti arkasından da Emre...

Ve içeri girdiler. Volkan Altay'ın yakasını tuttu tam vuracakken yumruğunu tuttum.

"Volkan, Volkan ağır ol ağır."

"LAN ASIL SEN HAYIRDIR LAN, ALTAY SEN GESELİLERİDE EVİNE ALIYORMUŞSUN BAK BEN ŞİMDİ DAHA İYİ DÖVERİM SENİ."

Beni itti ve yere düştüm. Onun karşısına kimse çıkmazdı. Hepimiz kapının oradan onları izliyorduk. Volkan'ın Altay'ı nasıl dövdüğünü.

İrfancan, Altay'a gelen her bir yumrukta daha çok ağlıyordu. Sonra içeriden koşar adımlarla sesler geldi. İcardi, Zaniolo ve Kerem gelmişti.

Volkan onlara sinirle baktı sonra Altay'a daha çok, daha sert vurmaya başladı. Çocuğun resmen yüzü dağılmıştı.

Sonra Kerem kulağıma eğilerek bir şeyler dedi.

"Abi biz neden engel olmuyoruz ki?"

Sessizce cevap verdim.

"Kimse Volkan'ın karşısına çıkabilecek kadar cesaretli değildir."

"Ben gidiyim abi, baksana sinema gibi izliyoruz. Amcası ile kardeşi de yok herhalde evde olsa zaten durdururlardı da."

Kafamı olumsuz şekilde salladım. Sonra galiba Ferdi haberi almış olacak ki koşarak endişeli şekilde geldi. Tam içeri giricekken Volkan'ı görünce duraksadı. Sonra Emre adımladı.

Volkan'ı omuzundan tutup tereddütle kendine çevirdi.

"Volkan baksana çocuğun yüzünü ne hâle getirdin bir kaç saçma tehdit yüzünden. Ayrıca bak ona sana gelenden daha fazla gelmiş. Ayrıca tehditlerden daha beter hale getirdin yazık çocuğa ölücek baksana."

Volkan son bir tekme attı Altay'ın karnına ve hışımla evden çıktı. İlk önce Emre, eğildi Altay'a. Sonra Altay gözlerini Kerem'e çevirdi ve gözleri kapandı.

Öleceğini düşünmüyorum, muhtemelen bayılmış olmalı. Emre ağlayarak Altay'ı sarsıyordu.

"ALTAY AÇ GÖZLERİNİ, ALTAY OĞLUM UYAN, LANET OLSUN VOLKAN!"