"Büyümüşsün." AlKer

4-tukenecegiz

Arkadaşlar bu arada çok uzun bir fic olacağını sanmıyorum yani şimdiden umitlenmywin.
***

17.08.2012

Kerem'den.

Artık reşit olmuştum. Ve bir mektup yazıp önceden ayarladım eve yerleştim şimdilik ev bulana kadar Bursa'da kalacaktım. Sonra ise zaten İstanbul'a yerleşecektim.

Muhtemelen şu an mektubu okumuş, çıldırıyorlardır.

Mert'ten.

Kerem 'i uyandırmak için odasına girmiştim. Bir de ne göreyim, Kerem odasında yoktu. Büyük bir çığlık attım. Sonra yengem ve İrfancan odaya geldi onlarda yatakta ki mektubu görünce anlamıştı bu evde neler çevrildiğini.

Yatağa oturduk, ve mektubu açtım upuzunbir yazı vardı seslice ve ağlayarak okumaya başladım.

Sevgili annem, Mert'im ve İrfan'ım,

Özür dilerim size üçüncü bir acı yaşatmak istemezdim. Ama benim kendi gönlümde ki acıyı kapatmam için gitmem gerekiyordu. Hem zaten reşitim artık dimi? Korkmanıza gerek yok. Nereye gittiğimi bilemezsiniz. E zaten benim kahramanımın, Altay'ımın da nerede olduğu belli değil, benim olsa ne fark eder. Altay'ı unutmanın en iyi yolu onun yakın olduğu kişilerden uzak kalmak diye düşündüm. Çok ama çok özür dilerim. Mert Hakan, lütfen bana kızma. İçten içe bana hem üzülüyor, hem de kızıyorsun biliyorum ama lütfen kızma be kızma. Beni anlayın lütfen. Sizi gördükçe benim yangınım körükleniyor. O aklımdan çıkması yerine daha çok içeri giriyor. Onu ve sizi aklımdan atıcağım, kalbime saklayacağım. Lütfen bana küsmeyin, darılmayın. Sizi çok seviyorum, elveda...

-Muhammed Kerem Aktürkoğlu
19.08.2012

İmza: İM-K-A..

(Geçiş bölümü diyelim, o yüzden kısa hadi eyvallah.)