"Büyümüşsün." AlKer

25-Bursa

Altay'dan.

Bu lafımdan sonra etrafı sessizlik bürümüştü. Ta ki kapı çalana kadar.

"İrfo kapıya baksana."

İrfancan ilk başta bana baktı.

"Yok sen değil, Eğribayat olan. Tek boş o."

İrfan göz devirip kalktı. Kapıyı açtığında orada kalakaldı. Ablam gelmişti, bilmiyordum. İrfancan, ablam ile bakışıyordu. Yanında Sera'da vardı. Bu olayı hâlâ atlatamamıştı, bunu en iyi bilenlerdendim.

"İrfancan hadi gelin."

Volkan abinin seslenmesi ile içeri girdiler. Sera, Ferdi'yi görünce gözleri faltaşı gibi açıldı. Ferdi ise, Sera'yı gördüğü gibi ayağa kalktı. Hemen karşısına geçti.

"Sera, sen ne arıyorsun?"

"Kayınçomun evi değil mi bura?"

Gülümseyip kolunu omzuma atmıştı. Sinirli bir şekilde ittirdim elini.

"Sen ne şerefsiz bir kadınsın ya? Yaptıklarından sonra hâlâ gelmiş, yüzüme gülümseyebiliyorsun. Ne kirli yalanlarını saklıyorum ben senin!"

"FERDİ! NE YAPMIŞIM BEN SANA?"

"Ne mi yapmışsın? Söylüyorum o zaman. Sen benimleyken psikopatın tekiydin. Beni defalarca aldattın, hepsine yanlış anlamışımdır diyip geçiştirdim. Ta ki sen her şeyi çok abartana kadar. Beni çağırdığında annemin yanında olduğum için, gelemedigim için annemi-"

Sera, Ferdi'nin dudağını öpmüştü. Arda hemen ayağa kalktı ve Ferdi'yi kendine çekti. Eliyle kazağının kolunun ucunu biraz tutup, sertçe Ferdi'nin dudağını sildi. Ferdi, Arda'nın beline sarılıp saçlarından öptü.

"ABLA BEN SANA SERA'YI GETİRME DEMİŞTİM İŞTE YA!"

"Altay ben nereden bilebilirdim Ferdi'nin burada olduğunu?"

"Altay şu ablanı sustur, daha fazla onun sesini duymak istemiyorum."

"Abla, Sera. Lütfen susun tamam mı?"

"Tamam"

Ferdi ve Arda hâlâ sarılıyorlardı.

"Ryan, Seb. Bi benimle gelir misiniz?"

Kapının oraya gittik.

"Bursa'ya gittiğimizde orada kalalım."

"Altay yapma Allah aşkına."

"Bak Ryan, tüm bunları yaparken Bursaspor'a destek olabilirsin."

"Sikicem şimdi belanı Altay."

"Aşkım Altay iyi değil işte, en azından kafasını toparlayana kadar kalalım. Zaten muhtemelen Nazlı gelmek istemez. Bir tek Barış'ımı alırız."

"Tamam bebeğim."

Sonra bizimkilerin yanlarına gittik. Ablam ve İrfan en zıt köşelere oturmuşlardı. Kafalarını çevirmiş, birbirlerine bakmıyorlardı.

"İrfan'ım rahatsız olduysan çıkalım dışarı yavrum?"

"Çıkalım hayatım, buranın tadı kaçtı."

İrfancan ayağa kalktığında ablam göz devirdi. Gülmemek için dudağımı ısırdım. Volkan abi bunu farketmiş olacak ki karnımı yandan parmakladı.