38

140 4 0
                                    

Rohws POV


He got to the restaurant only a couple of minutes late. He looked around the busy place, and then spotted Zerrah at a table near the window, waving to him.

Nang makalapit na siya rito ay agad na napatayo ito at niyakap siya ng mahigpit.

“Thanks for meeting me,” she said. Bago lantaran na pinasadahan siya ng tingin na para bang tinitingnan kung maayos ang pananamit niya.

Hindi na siya magtataka dahil as usual kapag ang babaeng ito ang kasama niya ay lagi na lang nito pinupuna ang sinusuot niya kaya buti na lang at nakapag-ayos siya.

Knowing her? Napakajudgemental nito.

He was wearing a finely tailored slate grey suit and white shirt, open at the collar.

“Of course, I’m happy to see you. Though Neon tried to ambush me on the way out of my office, but I dodged him. So bakit mo ako gustong kausapin?”

“Good for you,” she said kaya tumango na lamang siya at hinila ang kaharap nitong upuan kung saan pwede siyang umupo. “Looks like everyone wanted a piece of you at lunch today. So bakit ako ang pinili mong makasama pinsan?”

Kumunot ang noo niya sa sinabi nito. Alangan naman tanggihan niya ito. Knowing her! E' napakaspoiled nito sa tita nila kaya talagang kailangan niya ito kitain kung hindi, isusumbong na naman siya nito.

“I’m also a lucky guy that you chose to have lunch with me.” He smiled and winked at her,

Pero deep inside gusto na niya itong sakalin.

Wala naman itong ibang gagawin kundi ang imbitahan siya sa ganitong bagay dahil may gusto itong iutos sa kaniya.

“Well, I’ll probably have to work late and I have some making up to do with Sarah, but you’re worth it.” She looked up at him with a knowing smile. Putek lang minsan lang ngumiti itong pinsan niya.

At kapag ngumingiti ito tiyak may gusto talaga itong ipagawa na lubhang hindi ko magugustuhan.

"Ako nga rin may meeting pero syempre mas importante ka pinsan." Pekeng ngiti ang lumarawan sa labi niya habang matamang tinititigan ang pinsan niyang demanding.

“I’m glad you think so, mabuti na lang at natuto ka na sa nangyari dati. at ngayon hindi mo na ako tinatanggihan sa kahit anong imbitasyon ko sa'yo tulad ng ganito.” Tumaas ang isa niyang kilay sa sinabi ng pinsan niyang pinaglihi ata sa hindi niya maintindihan.

“Plus, this sounded important Zerrah kaya talagang pupunta ako.” Tumango lamang ito at balik na naman sa dati ang blangko nitong mukha.

“It is, at ikaw lang ang naisip kong pwedeng makagawa nito” she said as the waiter came by to hand them menus and tell them of the lunch specials. They both ordered San Pellegrino to drink.

After the waiter left, he leaned forward. “So, don’t keep me waiting. What’s going on? At bakit mo ako pinatawag rito?”

Zerrah gave him a sly smile and looked up at him through his thick, dark lashes.

“Well, may kinahaharap akong problema sa company ko sa ibang bansa. At kailangan ko talagang pumunta roon. So itatanong ko lang sana kung may gagawin ka ba bukas? At sa susunod pa na araw?” It was as much a statement as it was a question.

Kahit naman sabihin niya rito na may gagawin siya ay tiyak wala rin naman siyang choice kundi ang magsabi na wala.

“Alam mo namang kahit meron akong gagawin ay hinding-hindi kita matatanggihan Zerrah.” He was saying exactly what she wanted and needed to hear.

Secrets Are Hidden (COMPLETE)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon