Secrets Are Hidden (COMPLETE)

79

Rohws' POV

Napangisi ako nang makita ko ang reaksiyon ng katawan ni Briel sa gamot na inilagay ko sa wine.

Kanina pa ako nakatitig lamang dito samantalang ni hindi man lang nito napansin na may kasama na ito sa kwarto.

Masyado kasing occupied ang isip nito dahil na rin sa hirap ng dinadanas nito. Sa katunayan ay kanina pa ito umuungol lang na para bang may gusto itong abutin o gawin pero hindi nito magawa dahil na rin sa panghihinang nararamdaman nito.

Gusto ko man ito lapitan ay hindi ko rin magawa at mas pinili ko na lamang muna na pagmasdan ito sa ginagawa nito.

Andon din ang isang parte ng isip ko na  nagsasabing gusto nitong makita munang mabaliw ito bago ko ibigay ang nais nito

Hindi ko man gustong gawin ito pero napilitan rin ako gawin sapagkat hindi ko na rin mapigilan ang sarili ko na hindi maging desperado.

After knowing everything about her and being with her ay hindi ko mapigilan ang makaramdam ng kung ano, hindi ko pa man mapangalan sa ngayon itong damdamin na meron ako para sa kaniya still, andon pa rin ang kakaibang pakiramdam na nagsasabi sa akin na hindi ko kayang mawala pa ito sa tabi ko at mapunta sa iba. I felt the need to keep her close to me. In fact I am desperate to have her for myself

This is not part of my plan but the day when I saw her smile at me and the day when I learned about her past parang gusto ko siyang protektahan at ariin. Gusto ko 'yung ideya na habang nasa bisig ko ito ay dahan-dahan kong ipaparamdam dito na deserve nitong sumaya at ayaw ko na rin sana na masaktan pa ito sa pagmamagitan ng pagkulong nito sa sarili nito sa ibang katauhan.

Ngunit alam ko rin na kung hindi ko gagawin ang ganitong aksyon ay tiyak aalis ito sa tabi ko at hindi na ito babalik pa.

Dagdag pa na hindi ko matanggal sa isip ko at paulit-ulit lamang na bumabalik sa aking ala-ala ang mga sinabi ni Ms. Ocampo.

"Alam mo ijo kailangan mong alamin 'yang tunay mong nararamdaman at kung mahal mo talaga ag ang tanging maipapayo ko lamang ay gawin mo Ng lahat ng pwede mong magawa huwag lamang ziya makawala at mapunta sa iba. Man up, sabi nga nila dahil malalaman mo lang kung mahal mo talaga ang isang tao kapag ayaw mong makitang may ivang umaaligid dito, ayaw mong hindi ikaw ang dahilan ng pagngiti nito. At higit sa lahat nasasaktan ka kapag hindi niya magawang sukliannng parehomg intensidad iyang nararamdaman mo--"

Sa ngayon ay hindi pa ako nakakasigurado sa nararamdaman ko pero alam ko sa sarili ko na nakokonsensya ako sa lahat ng paratang na sinabi ko sa dalaga. Ni hindi ko man lang napagtanto na ginagawa nito ang lahat para lamang sa kakambal nito.

Kahit pa ito ang magbayad ng utang na iniwan ng ate nito ay gagawin nito.

Unti-unti ay nauunawaan ko na ang ginawa nitong sakripisyo. At hindi ito naging sakim. Ni hindi ito naghabol bagkus ay ginawa nito ang lahat para kalimutan ang nangyari sa amin.

Pero bakit hindi ko matanggap ang ideyang iyon?

Bakit hindi ko matanggap na pinili nitong kalimutan ang namigatan sa amin?

At bakit hindi ko matanggap na mas gugustuhin nitong umaktong estranghero kaysa ang magpakilala. Para kasing sinasabi nito na hindi ako ang nararapat na lalaki para rito.

Na para bang diring diri ito sa ideya na makakasama niya pa ako.

Hindi pa man ako sigurado sa nararamdama ko kung nakokonsensya lang ba ako at naaawa sa naging sitwasyon ng buhay nito o ay may iba pang mas malalim na dahilan.

Pero kung ano man iyon. Sa ngayon ay mas napag-isip isip ko na I just need to assure myself first na hindi na ito makakawala.

Mas magandang makasigurado ako na mananatili lamang ito sa tabi ko.