The Virus

H.14

Een benauwd gevoel zorgt ervoor dat ik stop met ademhalen en ik pak een stoel op ter verdediging en houdt het voor mijn borstkas.
De krankzinnige vrouw richt met de revolver op me. Zou dit nu al het einde zijn?
'Blijf staan, beweeg je niet.' Sist ze, waarbij er wat kwijl uit haar mond valt.
Ze kijkt angstig om haar heen en haalt een kleine sleutel uit haar zak en steekt haar hand met de sleutel naar me uit. Ik kijk van het sleuteltje naar haar gezicht, naar de revolver en pak met trillende vingers de sleutel uit haar handen.
'Laat het pas zien als je weet dat het het goede moment is.' Zegt ze.
Ze haalt de trekker over en valt neer op de grond. Ik grijp mijn revolver uit haar kleffe handen.
Wat is er zojuist gebeurd? Vraag ik mezelf af met een angstig gevoel.
'Heb jij dat gedaan? Het is je gelukt!' Hoor ik Johns stem zeggen. Zo snel als ik kan prop ik het sleuteltje in mijn broekzak.

Ik knik alleen maar om de shock te verwerken, en niks over de sleutel te zeggen.

'De rest van de krankzinnige zijn dood of gevlucht.' Grijnst John en stopt zijn revolver terug in zijn broekzak. Ik glimlach. 'Gelukkig maar.'

Dan schiet Seven me ineens weer binnen.

'Hoe is het met Seven?' Vraag ik. John kijkt verschrikt op.

'Jouw ouders zijn arts, hij ligt in het kantoor.' Zegt John. 'Wij pakken alvast onze spullen in, want we kunnen hier niet blijven.'

Ik knik en loop ongerust naar het kantoor waar John Seven moet hebben achtergelaten.

Ik duw de deurklink naar beneden en zie Seven kreunend op het grote bureau liggen, leunend tegen een kast voor mappen en administratie werk.

'Oh god.' Mompel ik als ik de enorme bloedvlek zie.

'N-nora.' Kreunt Seven en duwt met zijn ene hand hard op de wond.

Ik trek zijn plakkerige shirt iets omhoog en zie alleen maar bloed, iets onder zijn ribbenkast.

Seven heeft tranen in zijn ogen staan en hij ademt moeilijk.

Oké, stap 1, laat de patiënt rustig ademhalen. Herhaal ik de woorden van mijn ouders. Ik sla mijn ogen kort neer zodra ik aan mijn ouders denk en bijt op mijn lip om niet te gaan huilen.

'Seven, rustig ademhalen, kijk me aan.' Zeg ik. Seven's hoofd gaat omhoog en zijn ogen kijken recht in de mijne.

Stap 2, veeg het bloed weg.

Ik rommel haastig in mijn rugzak en besluit maar een oud shirt te pakken.

Ik maak het nat met een flesje wat er en ga veeg voorzichtig het bloed weg.

Seven's handen klemmen zich rond het bureau van de pijn.

'Sorry, dit doet even-'

'Maakt niet uit.' Duwt Seven uit zijn keel.

Ik pak uit mijn tas een flesje en veeg wat druppels ervan bij de wond.

Seven kreunt nog wat en zijn ademhaling verzwakt weer.

'Blijven ademhalen, hè Zeven?' Grijns ik kort. Seven kijkt me even verbaasd aan, maar glimlacht dan kort. Zijn ademhaling wordt langzaam weer normaal.

Ik scheur het shirt in een lange reep en wikkel het voorzichtig rond zijn tengere borstkas.

'Done.' Zeg ik en veeg wat zweet van mijn voorhoofd.

Seven staart naar het shirt om zijn middel en schudt zijn hoofd.

'Je hebt mijn leven gered! Bedankt, agressieve.' Zeg hij en zijn mondhoeken vormen langzaam een grijns.

'Graag gedaan, Zeven!' Zeg ik en kom naast hem zitten op het bureau.

Het is stil.

Mijn ogen dwalen naar Seven's ogen. Hij kijkt mij aan.

Al het bloed uit mijn lichaam lijkt naar mijn hoofd te stromen.

Seven glimlacht en hij komt dichterbij me, langzaam, onzeker, maar hij komt dichterbij.

Ik voel zijn kalme ademhaling.

'Heeft Nora je al beter gemaakt?' Vraagt John plots die de deur binnengelopen komt.

Gauw trekt Seven zijn hoofd terug en ik draai mijn hoofd weg.

'Oh, sorry, maar DAAR hebben we nu geen tijd voor!' Zegt John en schudt zijn hoofd.

Hij loopt stampvoetend weg, ik kijk met een scheve glimlach om naar Seven en loop John dan achterna.

✖✖✖
😱
Heeee lieve lezers!
Waar zou die sleutel voor kunnen zijn? (Ik weet het al mwaaahahahah)
Ik ben nu al h.26 aan het schrijven, maar loop een beetje vast...
Dus ideeën zijn natuurlijk welkom :)
Ik ben binnenkort weer thuis en yaaaaasss ga ik mijn katten weer zien <3
Maar: meer tijd om te schrijven!

Tot het volgende hoofdstuk!
Groetjes Laura

Vote, comment, share (en tips zijn altijd welkom)

Als je dit leest comment: #notnowjohn