The Virus

H.13

'Nora, ik handel dit wel af, neem mijn revolver!' Beveelt John die komt aangesprint en gooit een revolver naar me.
Ik laadt de revolver en sta weer op. Ik duw mezelf tegen één van de muren en kijk om het hoekje.
Een groep krankzinnigen, waarvan sommigen oplichtende littekens hebben, slaan vechtend om zich heen bij Mira en Sam.
Sam slaat er een op de grond.
Het zweet breekt me uit en mijn borstkas gaat hevig op en neer zo tegen de muur. Mijn handen laten de hele revolver trillen en ik richt op een krankzinnige. De krankzinnige draait zijn hoofd naar mij en grijnst, waardoor ik zijn bebloede tanden zie. Hij is nog erg jong, een jaar of twintig. Maar hij is al in fase 2, klaar om een mens te doden dus.
Maar ik kan hem niet zomaar doden.
'Wat doe je hier verdomme nog? Schiet!' Hoor ik John roepen en zonder enige twijfel vermoordt hij de jonge krankzinnige.
Het zweet staat op Johns voorhoofd. Een krankzinnige in fase 1, met een jagersgeweer in zijn handen klimt op een tafel en neemt het woord. Hij lijkt nog niet lang een krankzinnige.
'Wat doen jullie in ons dorp?' Roept hij dreigend en richt het geweer op Mira, dan Sam, dan John en laat het bij mij.
'We waren uitgehongerd.' Durft Sam te antwoorden.
Ik bid dat die krankzinnige nu niet de hendel in drukt en me doodschiet. Trillend en bezweet probeer ik naar hem te kijken.
'En dan vreten jullie alles op wat wij opgebouwd hebben?' Vraagt hij.
Ik hoop Sam nu niet er tegen ingaat, want dan ben ik er geweest.
'Buk als ik schiet.' Sist John plotseling.
Nog voor ik kan vragen wat hij van plan is richt hij onopgemerkt zijn kogelgat op de krankzinnige en schiet.
Ik buk weg, en op tijd.
Met een harde knal vliegen er wat kogels op de plek waar ik zojuist stond, en een par doorboren het muurtje.
Ik pak mijn revolver op en duw mijn mondkapje stevig tegen mijn mond, terwijl ik achter het muurtje langs naar een krankzinnige sluip.
Ze staat met haar rug naar mij gedraaid en praat wat tegen zichzelf. Ik dwing mezelf te schieten, maar het lukt niet.
Ik kan niet iemand vermoorden. Ik krijg tranen in mijn ogen van frustratie, maar ik krijg mijn vingers niet overgehaald om de trekker naar beneden te duwen.
Plotseling draait ze haar hoofd om en kijkt met woedend aan. Ze schreeuwt wat en slaat mijn revolver uit mijn handen.
Ik had moeten schieten.
✖✖✖

Heeeeeee lieve lezers,
Hé, ik update toch best vaak hè? Hmjaaaa
Maaaaaarrr...
Can I get some more votes?
En willen jullie het verhaal delen met wie dan ook? :D
Jaja even reclame maken hèhè...

Btw ik wil echt dat er een wattpad meeting wordt georganiseerd, ooit.
Ik wil iedereen echt ontmoeten :D

Te veel gepraat.
Tot de volgende keer.
Soon.

XXX lauw.