The Virus

H.35

Vier jaar geleden

Seven's P.O.V.

Ik was twaalf en een half.
Het was winter.
Ik lag kalm te slapen.
Plots werd ik door mijn vader uit bed gesleurd.
'Papa?' Vroeg ik angstig.
'Het is Tijd. Geen vragen, niks meenemen.' Was het enige dat hij antwoordde. Ik ademde in en probeerde de brok in mijn keel weg te krijgen.
Tijd.
Hier hadden mijn ouders het vaak genoeg over gehad, maar ik had nooit gesnapt wat het precies was, aangezien ze het nooit duidelijk uitgelegd hadden.
Gauw verwisselde ik mijn pyjama voor de kleren die mijn ouders hadden moeten klaargelegd.
Ik wreef door mijn zwarte haar en liep toen mijn kamer uit.

In de woonkamer keek ik mijn zus vragend aan, terwijl ze haar lange zwarte haar borstelde.
'Luister gewoon naar papa en mama, oké?' Zei ze en legde haar borstel weg.
Ik knikte.
'Maar,' ik slikte, 'heeft dit te maken met het project van papa en mama?' Vroeg ik aan mijn zus.
Mijn ouders waren beide wetenschappers en bezig met een belangrijk project, zo belangrijk dat ik het niet eens mocht weten.
Ze keek om zich heen.
'Ja, en geen vragen verder.' Antwoordde mijn zus me.
Onze ouders kwamen eraan en mijn zus greep me bij mijn pols en we liepen achter ze aan.
Ze liepen naar de kelder.
'Wat gaan we hier doen?' Vroeg ik angstig terwijl we de duisternis van de kelder inliepen.
'Geen vragen.' Was het enige dat mijn vader zei.

Ik dacht dat ik mijn huis op mijn duimpje kende, maar blijkbaar niet.
Mijn vader en zus schoven de grote kast opzij.
Een nieuwe ruimte kwam tevoorschijn waar licht uit scheen.
Terwijl mijn vader me voortduwde, schoof mijn moeder de kast op zijn plek.
In de ruimte stond een bureau met wat troep, maar voor het bureau stond een zwarte glanzende auto.
'Stroop je mouw op, Seven, blijf sterk.' Zei mijn moeder, pakte een spuit en zonder te aarzelen spoot ze iets in mijn polsslagader.
Een traan van de pijn baande een weg over mijn wang.
'Goed gedaan, en nu gaan we rijden.' Vertelde mijn moeder alleen.
'Seven, we leggen je alles uit, beloofd.'
❌❌❌

Heeeee lieve lezers, een kort hoofdstukje.
Ik ben gisteren terug gekomen van Parijs, maar de laatste dag Parijs in het ziekenhuis beland...
Het was heel heftig en eng...
Als je hierover vragen hebt kan je ze gerust stellen op priveberichten.

Hopelijk zijn er nog wat actieve lezers!
Groetjes Laura