Yeni bir kurgudan herkese merhabalaaaar
Uzun süredir aklımda olan bir kurguydu umarım beğenirsiniz
Yorum ve beğenilerinizi bekliyor olacağım.
İyi okumalar🖤
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sevgi nedir? Annesiz kalmış bir yavru kedinin size olan muhtaçlığı mıdır mesela yada size ne yaşatırsa yaşatsın sırf aileniz olduğu için onlara duyduğunuz minnet midir?
Bana kalırsa sevgi bu kadar aşağılık bir duygu değildir. Zorunluluklar sevgi ibaresi altında anılamaz. Sevgi , o kedinin size olan muhtaçlığı değil sizin onun başını okşayıp onu mutlu etmenizdir. Sevgi; minnet ettirmez , acıtmaz , yaralamaz , kırmaz , dökmez ve sevgi ne olursa olsun yapılanı affetmez...
Kafam hızla sağ tarafa dönerken yanağıma hızla çarpan tokadın etkisiyle arkamda ki koltuğa düşmüştüm. Yaşadığım acı fiziksel hissedilenden daha fazlaydı o bir kesindi.
Elim hızla yanağımı bulurken gözlerimden yaşlar firar etmeye başladı. Kafamı kaldırıp öz abimin ateş çıkartan ve benimle aynı renk olan o siyah gözlerine baktım. Ruhum öyle çok acıyordu ki dudaklarından dökülen hakaretlerden çok gözlerinden geçen kelimeleri duyuyordum.
Ve sonra bir tokat daha yedim ardından bir tane daha ve bir tane daha...
Bunlar olurken tek yaptığım ağlamak ve durması için yalvarmaktı. O sıra da uzaktan annemin sesi duyuldu. "Bırak oğlum, hiçbir şeye değmez o!"
Evet değmezdim çünkü makyaj yapmıştım okula giderken. Tüm mesele buydu. Tüm hakaretlerin sebebi sadece buydu.
En sonunda beni koltuğa itip boynumu sıkan ellerini geri çekti. Dudağımın patladığını hissediyordum. Titreyen elimi sakince kaldırıp sızlayan dudağıma dokundurdum, kanıyordu.
"Okula falan gitmeyecek. Belli ki bundan bir bok olmayacak, orospu falan büyütemem ben."
Hızla kafamı konuşan abime çevirdim. Buna izin veremezdim, okul benim her şeyimdi. Yalpalayarak ayağa kalktım ve hızla salonu terk ettim.
Artık önümde iki seçenek vardı ya odama çekilip ağlayıp sızlanacak ve yarın hiçbir şey olmamış gibi gülmeye devam edecektim yada şuan bu evi terk edecektim.
Ve ben ikinci seçeneği seçtim.
Hızla kapıya koştum. Anladılar ve arkamdan koşmaya başladılar. Ardımdan edilen hakaretleri duyabiliyordum , beni illaki bulacaklardı biliyordum ama kurtulacaktım.
Ve ben artık eziyet görmemek için o gün o evden kaçtım. Gideceğim yer belliydi. Eve girdiğimden beri cebimdeki kart elimin içinde sıkı sıkıya duruyordu.
Onun yanına gittim. Belkide verdiğim en kötü karardı bilmiyordum...
"Teklifini kabul ediyorum. Her ne olursa olsun sana sadık kalacağıma hayatım ve şerefim üzerine yemin ederim."
Ve ben adalet için çırpınarak zorla tırmandığım bu yolda katil olmaya karar verdim...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ve karşınızda Dram yüklü bir hikaye
Sevmeniz dileğiyle
⚖️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SÂYE
Ficção GeralBir beden iki ruh ve yegane hedef Bir beden ruhu ölmüş ve acımasız Adalet kanunlarla mı sağlanmalıydı yoksa her insan kendi adaletini yönetebilir miydi? Peki ya adalet sadece bir efsaneden ibaret geliyorsa size o zaman ne yapmalı... Bir yanda...
