වර්තමානය 💚
වතිල උදේ ඇහැරෙනකොට ළා ඉර එළියක් එයාගෙ මූණට වැටිලා...
එයා නිදියන් ඉදපු ඇද වෙනදටත් වඩා හරිම සුවපහසුවට දැනුන නිසාම ඈනුමකුත් යවලා තව මිනිත්තුවක් ඇස් පියන් හිටියෙ කම්මැලිකමට වගේ.........
එයාට දැනුනා ඔලුව පැලෙන්න වගේ තිබ්බ ගතිය නැතිවෙලා.....නහයෙ බර ගතියත් අඩුවෙලා......
වතිලට කවදාවත් නැතුව අමුතු සුවපහසු ගතියක් දැනුනා...
හරියට එයාගෙම ගෙදර ඉන්නවා වගේ හැගීමක්.....බංගලාවෙදිවත් නොදැනුන හැගීමක්...
වතිල අන්තිමට ඇස් ඇරියෙ එයා කිට්ටුවට එන අඩි සද්දයක් ඇහුණ නිසා.....
වතිල ඇස් ඇරලා පුදුමෙන් වගේ වටපිට බැලුවෙ කොහෙද ඉන්නෙ කියලා එක පාරට හිතාගන්න බැරිවුණු පාර......
එක පාරට ශාධිත්‍ය කාමරේ දොර ළගින් මතුවෙද්දි තමා වතිලට ඊයෙ සිද්ධ වුණු දේවල් මතක්වෙන්න ගත්තෙ...
එයාට අසනීප වුණු හැටි....ශාධිත්‍ය එයාව ත්‍රීවිල් එකක දාගෙන බෙහෙත් ගන්න එක්කන් ගියපු හැටි.....
වතිලට එක පාරටම මතක් වුණේ ශාධිත්‍ය සීතල එන්නැතිවෙන්න එයාව පපුවට තුරුල් කරන් ඉදපු හැටි......
ඒක මතක් වෙලා වතිලගෙ මූණත් යාන්තමට රතුවුණා...
"ඇහැරියද....."
"ම්ම්......."
වතිල ඇස් ලොකු කරන් ශාධිත්‍ය දිහා බැලුවා....
අද ශාධිත්‍ය හිටියෙ වෙනදා වගේ ෂර්ට් එකයි ඔෆිස් ට්‍රවුසර් එකයි ඇදලා නෙවේ....ටී ෂර්ට් එකකට ඩෙනිමක් ඇදලා..කැෂුවල් විදිහට.....
එයාගෙ වෙනදා තියෙන රැවුලත් ෂේව් කරලා......
එයාගෙ සාමාන්‍ය පෙනුමත් එක්ක අර තද , රළු පෙනුම ගිහින් ඉස්සර තිබුණ දග හා පෙනුම ටිකක් පෙනෙනවා ඒ විදිහට......
වතිලට දැනුනෙ හරිම නොස්ටැල්ජික හැගීමක්....
හරියට එයාගෙ අපූර්ව වැඩිහිටියෙක් වුණාම ඉදීවි කියලා වතිල මවන් ඉදපු පෙනුම ඒ....
වතිලට මතකයි ශාධිත්‍ය ඊයෙ රෑ එයාගෙ ඔලුව අතගෑවා...
එයාට මතකයි....ලොකුවට නැතත් ළාවට මතකයි...ශාධිත්‍ය වතිල නිදි කියලා හිතලා එයාගෙ කනට කරලා මිමිණුවා " අණ්ණා ..ඉක්මනින් හොද වෙන්න " කියලා.
එයාගෙ අර අහිංසක හිනාව..වතිල ඒ හිනාවත් යාන්තමට දැක්කා.....
ඒ දේවල් මතක් කරද්දි වතිලට උණුසුම් හැගීමක් දැනෙන එක නවත්ත ගන්න බැරිවුණා......
