සතුටින්, සැනසීමෙන් ජීවත් වෙනකොට ඉක්මනට කාලෙ ගත වෙනවලු...
එහෙ බලලා මෙහෙ බලන කොට කාලෙ ගතවෙලා යනවා වගේ වතිලට දැනුනා....
හැමදාම උදේට ශාධිත්‍යගෙ තුරුල්ලෙ ඉදන් ඇහැරෙන කොට...සමහර දවසට නළලට හාද්දක් එක්ක ඇදටම උදේ තේ එක ලැබෙනකොට... හිතට පොඩි අවුලක් දැනුන ගමන් දුවගෙන ගිහින් තුරුල් වෙන්න පපුවක් ළගපාත තියෙනකොට කාලෙ ගතවෙලා යනවා දැනෙයිද??
වතිල එයා රොහානි එක්ක ගත කරපු අවුරුදු අටේදිම විදපු නැති හැගීම් විදින ගමන් හිටියා... එයා කවදාවත් නොවිදපු , හින විතරක් වුණු හැගීම්....
එයාව කූඩුවක හිරවෙලා වගේ නොදැනෙන හැගීම්...
වතිල මොන විදිහට හැසිරෙනවද කියලා වද නොවෙන ,කොච්චර හුරතල් වුණත් එයා දිහා වෙනස් විදිහට නොබලන කෙනෙක් එක්ක ජීවත් වෙන එක වතිලට ලොකු සැහැල්ලුවක්....
මිනිස්සු කීවට ආදරේ කරන එක විහින් කූඩුවක හිරවීමක් කියලා ...
හරිම කෙනා මුණ ගැහුණු දවසට ආදරේ තරම් නිදහස් හැගීමක් තවත් නෑ.....
සමහර වෙලාවට ශාධිත්‍ය පොඩි එකෙක් වගේ වෙද්දි වතිල එයාගෙ තාත්තා වගේ වුණා... වතිලට පොඩි එකෙක් වෙන්න ඕන වෙද්දි ශාධිත්‍ය එයාව හුරතල් කරා....
ආදරේ කරද්දි දෙන්නටම ඕනෙ ඉදහිට අඩාගෙන කඩන් වැටෙන්න පපුවක්.....
ඒ ඒ අවස්ථා වලදි ආදරය කරන කෙනා වෙනුවෙන් දෙන්නම නම්‍යශීලී වෙන්න ඕනේ....
වතිල ආදරේ ගැන ඒ වගේ අලුත් අලුත් දේවල් ඉගෙනගන්න ගමන් හිටියා...
ඒ ශාධිත්‍ය ඇත්තටම කවුද කියලා එළිවෙලා මාස හයක් ගියපු දවසක උදේ වරුවක්.....
ඉරිදා දවසක් වුණත් එදා ශාධිත්‍ය ගෙදර නෑ...දවස් දෙකකට කොලඹ ගිහින්....
වතිලට පාළුයි....
මුලින් ළං වෙනකොට වැළදගැනීම් නෑ...හාදු නෑ කීව මනුස්සයා ගෙදර ඉදිද්දි වතිල අස්සෙමයි....
එක්කො පිටි පස්සෙන් බදාගන්නවා.. එක්කො පපුවට තුරුල් වෙනවා....
නැත්තං ඔලුව උකුල උඩින් තියෙනවා..ඔලුව අතගානවා... අතින් අල්ලනවා ....
නිතරම එහෙම ඉන්නකොට විකාරයක් වගේ හිතුණත් ඒ හැමවෙලේම ඇගේ එතෙන උස හා දත් තියෙන කොල්ලා නැතිව වතිලට හරි පාළුයි.. හරියට එයාගෙ කොටසක් නෑ වගේ...
පහන්‍යා නං වත්තට වෙලා එයාගෙ හා පැටියා එක්ක සෙල්ලම...
වතිල ඒ අතරෙ ලක්ෂ්මිටත් එන්න කියලා එයා එක්ක එකතු වෙලා ලොකු වැඩක් කරනවා......
