වසර දෙකකට පසු.....
"ඒයි.....මිනිහො... මේ ටයි එක දානවකො ඇවිත්..... "
ශාධිත්‍ය කෑ ගහද්දි වතිල බාගෙට ඇදුම් අදින ගමන්ම අනිත් පැත්ත හැරිලා ශාධිත්‍යට රැව්වා...
"ශාද්!! තමුසෙ දැන් මට කතා කරන්නෙම ඒයි...ඕයි... මිනිහො වගේ වචන වලින්මයි... ආදරෙන් කතා කරපු දවසක්වත් මතක නෑ... අනික අද විශේ....
"හරි හරි... ඔය කචේ කචේ නවත්තගන්නකො සුදු අයියෙ.... තාම දුවව ලෑස්ති කරලත් නෑ... මෙහෙම ගියොත් අපිට යන්න වෙන්නෙ සිළුමිණීගෙ වෙඩිමට නෙවේ හනිමූන් එකට...."
වතිල ශාධිත්‍යගෙ වචන වලට අවුල් වුණ මූණ නොපෙන්නා කාමරෙන් එළියට ආවා....
මම දැන් කච කචේද?? එච්චරකට මාව අහන් ඉන්න එක එපාවෙලාද??
ශාධිත්‍යට අමතක වෙලාද අද අපේ තුන්වෙනි ඇන්වසරි එක කියලා... මුලින්ම ආදරෙයි කිව්ව දවස මතක තියාගන්න තරං දැන් ඒක විශේෂ දවසක් නෙවෙයිද....
වතිල තනියෙන්ම හිතෙන් නෝක්කාඩු කිව්වා...එයාට හිතුණා එයා බොලද වෙනවදෝ කියලත්....එයා කෙල්ලෙක් නෙවේනෙ හැම දවසකම ශාධිත්‍යට අර ඇන්වසරි ..මේ ඇන්වසරි කියලා වද දෙන්න....
ඒත් පහුගිය අවුරුදු දෙකේම ශාධිත්‍යයි වතිලයි මේ දවස පුංචිවට සැමරුවා... ඩිනර් අවුට් එකකට ගිහින්.... පුංචි තෑග්ගක් එහෙම දීලා....
වතිල එච්චර ලොකු දෙයක් බලාපොරොත්තු වුණේ නෑ... ශාධිත්‍යගෙන් කිස් එකක් ලැබුණත් ඇති.... අද දවස මතකයි කියලා පුංචි හරි ඉගියක් ලැබුණත් එයාට ඇති...
ඒත් පහුගිය ටිකේම ශාධිත්‍ය එයාව ගණන් ගන්නෑ වගේ හිතෙද්දි එයාට දුක හිතෙන එක නවත්තගන්න බැරිවුණා .....
ශාධිත්‍ය මොකද්දෝ කල්පනා කරනවා අද උදේ ඉදලම .. ඒ කල්පනාවට එයා කොච්චර කා වැදිලද කීවොත් වතිල එයා වෙනුවෙන් ම අද උදේ ෆ්‍රයිඩ් රයිස් හැදුවා කියලවත් තේරුණේ නෑ ....
ශාධිත්‍ය වෙනදට ලස්සනයි කියන නිල් පාට ෂර්ට් එක වතිල ඇදන් හිටියට ඒක පෙනුනෙත් නෑ...
වෙනදනං වෙනසක් පෙනුන ගමන් අහනවා මොකද්ද විශේෂෙ කියලා .. ඒත් අද නෑ....
වතිලගෙ හිතට මේ වෙනස ලොකු ප්‍රශ්නයක්....
