අතීතය ( 2012)❤️
"අපූ අණ්ණා...අපූ අණ්ණා....."
ඉස්කෝලෙ ගිහින් ඇවිත් බංගලාවට පැණි වළලු අරන් යන ගමන් හිටිය අපූර්ව ඒ කටහඩට හැරිලා බැලුවා...
නළලෙ පොට්ටුවක් තියපු චූටි කෙල්ලක් චූටි කකුල් වලින් දුවගෙන ආවෙ දිග සායත් අත් දෙකෙන් උස්ස උස්ස හති හල හල...
"වැටෙයි වැටෙයි ....හිමින් එනන තංගෛ"
අපූර්ව ගම මැද්දෙන් ඇවිදන් යනකොට ඔහොම තමා ඉතිං....
කවුරුම හරි පොඩි එකෙක් එයාව හොයන් එනවා...
ගමේ ලැයිම් වල පොඩි උං කවුරුත් අපූර්ව දැක්ක තැන එයා ළගට දුවන් එනවා...
ඒකට ලොකු හේතුවක් තියෙනවා....
අපූර්ව ළග කවදාවත් ගඩා ගෙඩියක් වැරදෙන්නෙ නෑ.....
අපූර්ව ට පුලුවන් ගස් නගින්න......
ගමේ වැඩිහිටියො වෙලාවකට අපූර්වට 'සිරිය කුරංකු' ...වදුරු පැටියා කියලා හිනාවෙන්නෙ කොයි වෙලාවෙ බැලුවත් කොල්ලා ඉන්නෙ ගහක් උඩ නිසා...
ඉතිං වෙරළු...ජෑම්...ඇඹුල් පේර... ජම්බු... ඇඹිල්ල වගේ ගඩා ගෙඩි මොනවමහරි අපූර්වගෙ සාක්කු අස්සෙ තියනවම තමයි...
"හෝව් හෝව් ලක්ෂ්මි බබා....මේ බාස්කට් එක වැටෙනවා ඉතිං ඔහොම මගේ ඇගේ එල්ලුණොත්....බංගලාවට ගෙනියන පාට්ටිගෙ කැවිලි වගයක් තියෙන්නෙ.."
"අන්නා...කන්න මොනාහරි දෙන්නකෝ...."
ලැයිමෙ මීනම්මගෙ චූටි කෙල්ල ලක්ෂ්මි තමා මේ...අවුරුදු හතයි .... අපූර්ව ගෙ ඇගේ එල්ලිච්ච ගමන්මයි... අප්පත් නැති පොඩි කෙල්ල නිසා අපූර්ව එයාට කරුණාවන්තයි....
"දවල්ට කෑවෙ නැතෙයි..."
"කෑවා අණ්ණා.....ඉඩ්ලියක් කෑවා...ඒත් තව බඩගිනීනෙ...වෙරළු හරි ජෑම් හරිවත් නැද්ද...."
අපූර්ව ළග තිබ්බෙ සින්නදොරේට අරන් යන ජෑම් ගොට්ට විතරයි...
ලක්ෂ්මිට දෙනවද සින්නදොරේට අරන් යනවද...
එක පාරටම අපූර්ව ට ඊට වඩා හොද අදහසක් ආවා...
"පොඩ්ඩක් ඉන්නකෝ....එන්නකෝ..."
අපූර්ව ළගපාත තිබ්බ ගලක් ළගට ගිහින් අතේ තිබුණ බාස්කට් එක හිමීට ඇරියා....
