වර්තමානය 💚
වතිල ෆැක්ටරියේ තේ ගබඩා කරන පරණ ගොඩනැගිල්ලක....
අව්වට වේලිච්ච.. වැස්සට පුස්කාපු කොන්ක්‍රීට් බිත්තියකට පිටදීලා හිටගෙන හිටියෙ එයාගෙ කොට කූරු කූරු කොණ්ඩේ පහු කරලා ගලන් ආව දාඩිය බිංදු පිහිද ගන්නවත් සිහියක් නැතුව.... වටේ පිටේ ඒ තරම් සීතල අස්සෙත් එයාට දැනුනෙ හැමදේම ගිනියම් වෙලා වගේ......
වතිල එයාගෙ ඉස්සරහා හිටගෙන එයාගෙ මූණට එබීගෙන හිටිය ශාධිත්‍යගෙ ඇස් දිහා බලන් හිටියෙ අනිමිසලෝචන පූජාවක් කරනවා වගේ සීරුවට.....
අවුරුදු එකොළහක්....ඒක සුළුපටු කාලයක්ද???
මේ අවුරුදු එකොලහ කොච්චර පසුතැවුණද....කොච්චර තමන්ටම බැනගත්තද...තමන්ගෙ බයගුලුකම ගැන කොච්චර ලැජ්ජා වුණාද කියලා දන්නෙ වතිල විතරයි......
"ශා...ශාධිත්‍ය....."
"මං කීව දේ ඇහුණනෙ වතිල...මොකද කියන්නෙ...හුග කාලෙකට කලින් මම ඔයාගෙ සෙල්ලම් බඩුව වෙලා හිටියනෙ... ඉතිං දැන් ඔයාට පුලුවන්ද මගේ සෙල්ලම් බඩුව වෙන්න...???"
වතිලගෙ ඇස් ලොකු වුණා...මොනවද මේ ශාධිත්‍ය කියවන්නෙ....වතිල කවදද ශාධිත්‍යව සෙල්ලම් බඩුවක් විදිහට හිතුවෙ..... ශාධිත්‍ය කොහොමද එහෙම හිතුවෙ....
"ඒත් මම...."
"ෂ්ෂ්ෂ්...."
වතිල කලබලෙන් කතා කරන්න පටන් ගත්තත් ශාධිත්‍යගෙ එක හීනි දිග ඇගිල්ලක් ඇවිත් වතිලගෙ තොල් උඩ නතරවුණේ එයා කියන්න ගියපු දේ නතර කරලා...
ඒ එක ස්පර්ශයට වතිලව වෙව්ලුවා...
"ඔයා කෙසේ වෙතත් ඔයාගෙ ඇග නං ඒකට කැමතියි වගේ......"
ශාධිත්‍යගෙ ඇගිල්ල වතිලගෙ තොල් වලින් පහල නිකට පහු කරන් ඇවිත් එයාගෙ ෂර්ට් එක දිගේ කෙලින් රේඛාවක් විදිහට සරාගීව ගිහින් ට්‍රවුසර් එකේ බෙල්ට් එකට පහලින් නතර වුණා...
"ශාධිත්‍ය....!!! න..නවත්තන්න.."
වතිලගෙ කටහඩ මිමිණීමක් වගේ....
එයා එතනම ගල් වෙලා....එයාට මුකුත්ම හිතාගන්න බෑ......
ඒත් ශාධිත්‍යට වතිලව ඇහුණ පාටක් නෑ...
ශාධිත්‍ය එයාගෙ ඔලුව නවලා සීරුවට හරහට හරවලා වතිලගෙ බෙල්ලට එයාගෙ හුස්ම වැද්දුවා....... වතිල කෙට්ටුයි... උසයි...ඒ නිසාම උගුරු ඇටේ පෑදිලා.....
ඒ උගුරු ඇටේ ළාවට ශාධිත්‍ය එයාගෙ දත් වලින් යාන්තමට අල්ලගනිද්දි වතිලව වෙව්ලුවා.... ශාධිත්‍යගෙ දත් වතිලගෙ බෙල්ලෙ රතු පාට සිපුම් සලකුණක් තියනකොට ඒ හැගීම දරාගන්න බැරිවුණු වතිලගෙ අත් ඉබේම ඉස්සිලා ශාධිත්‍යගෙ උරහිසේ රැදුණා...
