වතිල පහුවෙනිදා උදේ ඇහැරුණේ එයා නිදාගන්න කාමරේ නෙවේ...
එයා ළාවට ඇස් ඇරලා බලලා ආයෙත් ඇස් පියාගත්තේ එයාගෙ වටේට රැදිලා තිබ්බ උණුහුම තව එක තත්පරයක් හරි විදින්න ඕනෙවට...
වතිලගෙ බෙල්ල පිටිපස්සට දැනෙනවා ශාධිත්‍යගෙ හුස්ම ... ශාධිත්‍ය වතිල වටේට ගුලිවෙලා... හරියට එයා කොහේහරි යයි වගේ ශාධිත්‍ය එයාව තදට තුරුල් කරන්......
එයාගෙ අත් වතිලගෙ ඉණ වටේට රැදිලා......
වතිලට මතක නෑ නින්ද යනවා... එයාට මතක ශාධිත්‍යගෙ උකුල උඩ එයාට තුරුල් වෙලා හිටියා කියලා විතරයි....
බදාගන්න එපා... හාදු එපා කීව මනුස්සයම සෝෆාවේ ඉදලා එයාව ඇදටත් අරන් ඇවිල්ලා නිදි කරවලා...ටෙඩියෙක් වගේ තුරුල් වෙලා ....
නඩුත් හාමුදුරුවන්ගේ...බඩුත් හාමුදුරුවන්ගේ කිව්වලු... එයාම නීති හදනවා.. එයාම ඒවා කඩනවා...
වතිල ළාවට හිනාවෙලා ශාධිත්‍යගෙ පැත්තට හැරුණා....
ඇහැරිලා ඉදිද්දි ඔරවගෙන හිටියට නිදාගත්තම නං සුරදූතයෙක් වගේ...
වතිල ඒ මූණේ හැම රේඛාවක්ම හැම හැඩයක්ම හැමදාටම මතක තියාගන්න හිත අස්සෙ චිත්‍රයක් විදිහට ඇදගත්තා....
වතිලගෙ අත නතරවුණේ ඒ රතුපාට තොල් ළග....
වතිලට ඕනෙ වුණා ඒ චෙරි රතු පාට තොල් උඩින් හාද්දක් තියන්න...
ඒත් ශාධිත්‍ය වතිලව ආයෙ මුණ ගැහුණත් හරි එකම එක වතාවක්වත් තොල් වලට හාද්දක් දුන්නෙ නෑ....
බෙල්ල... කන්පෙති....අත්... කකුල් පවා ඒ හාදු වලින් තෙත් වෙලා ඇති...
ඒත් වතිලගෙ තොල් වලට හාදුවක් ලැබුණේ නෑ...
සමහර විට තාමත් එයාගෙ හිත ඒකට පැකිලෙනවා ඇති.....
විශ්වාසය කියන දේ පියවරෙන් පියවර ඇතිවෙන්න ඕන දෙයක්...
එක පාරක් විශ්වාසය කැඩුණාම ඒක ආයෙත් හැදෙන්න කාලයක් යනවා...
ඉතින් ඒක ලොකු දෙයක් කරගන්නෙ නැතුව ඉන්න...දැන්වත් හැමදේකටම කලබල වෙලා දුක් වෙලා හැමදේම අනාගන්නෙ නැතුව ශාධිත්‍යව විශ්වාස කරන්න .....
වතිල එයාගෙම හිතට තරවටු කරා..
ශාධිත්‍ය ඊයෙ එයාව අහන් හිටියා... තේරුම් ගත්තා... එයාට හැමදාම වැඩිපුරම ඕනෙ වුණු දේ තමා කවුරුහරි එයාගෙ පැත්තෙන් එයා වෙනුවෙන්ම ඉන්න එක...
ඉතින් ඊයෙ ශාධිත්‍ය ඔප්පු කරා එයා හොද සවන් දෙන්නෙක් කියන එක.....
දන් ඇහැරෙනකොට වතිලට දැනුනේ එයාගෙ හිතේ තිබ්බ ලොකු තුවාලයක් හොද වෙලා වගේ...
එයාට තාත්තව මතක් කරනකොට තවදුරටත් බය හිතුණේ නෑ....
