භාතිය එයා පිටිපස්සෙන් ඇවිදගෙන ආපු උස රූප තුනට පාර පෙන්නන ගමන්ම ඒදණ්ඩට කකුල තියලා සීරුවට ඇවිදගෙන යන්න පටන් ගත්තා...
"පරිස්සමෙන් එන්න... ලිස්සනවා හොදේ.....වැටුණොත් ඉතිං ඇළේ තමා
..."
භාතියගෙ හිත කලින්ට වඩා සන්සුන් වෙලා... මෙච්චර දවස් ගෙදරට වෙලා හිටියත් එයාගෙ හිත තිබුණේ එයා කවදාවත් ආයෙ යන්නෙ නෑ කියලා හිතාගෙන ආව තැන නතර වෙලා...
නොසෑහෙන්න රිදිලා රිදිලම පදම් වුණු හිත ආයෙත් පාරගන්න උවමනාවක් නැති නිසාම භාතිය ආයෙත් ෆැක්ටරියෙ වැඩට නොයා අම්මා එක්ක පේෂ කර්මාන්ත ශාලාවේ වැඩට ගියේ සල්ලි හොයන්න ඕනවටත් වඩා දවසම වැඩ කරලා කාර්යබහුල වෙලා හැමදේම අමතක කරන්න ඕනකමට.....
ශාධිත්‍ය මහත්තයයි වතිල මහත්තයයි එක්ක එයාගෙ හීන වල අයිතිකාරයා ආපහු ආව එක ගැන භාතියට සතුටුයි...
ඒත් එකපාර සමාව නං දෙන්නෙ නෑ...
බෙලෙක් කටා මගෙන් තමා පාඩමක් ඉගෙන ගන්නෙ....
ඔහොම යංකො... ඔක්කොම ඉවසන්න පුලුවන්... ඒ ජරා කට තමා ඉවසන්න බැරි....
ඒත් ඉතිං හිත ගිය තැන මාළිගාවලුනෙ...භාතියට නෙහාන්ගෙන් එහා කෙනෙක්ව දකින්න බැරිතරමට එයාට හිතෙන් බැදිලා...
හිතේ ප්‍රශ්න මහ ගොඩක් තියෙනවා...
භාතිය ගැන හැමදේම දැනගත්තොත් නෙහාන් එයාව අප්‍රිය කරාවිද?? නැත්තං අනුකම්පා කරාවිද??
දැනට භාතිය එයාගෙ හිත අස්සෙ තිබ්බ ඔක්කොම ප්‍රශ්න ටික අමතක කරලා කට්ටියව නාන්න එක්කන් ගියේ එයාලගෙ ගම අයිනෙ තියෙන දිය ඇල්ලකට....
ඒ දිය ඇල්ලට කියන්නෙ බෝබුරු ඇල්ල කියලා... ඇළ පාර දිගේ දිගටම ගිහාම බෝබුරු ඇල්ලෙ සද්දෙ ඇහෙන්න ගන්නවා...
"සුදු අයියෙ පරිස්සමෙන්.... මං අල්ලන් ඉන්නෙ.. හෙමීට යං... "
ශාධිත්‍ය මහත්තයා කියනවා භාතියට ඇහෙනවා...
"මම බබෙක් නෙවේ ඕයි... යං යං.. මාව වැටෙන්නෑ....."
වතිල මහත්තයා තරහෙන් අනිත් පැත්තට කියද්දි භාතියට හිනාවකුත් යනවා...
ඒ ජෝඩුව දිහා බලන කොට භාතියට හරි අමුතු ලස්සන හැගීමක් දැනෙනවා...
