අතීතය❤️
අපූර්ව මේ දවස් ටිකේ හීනෙනුත් හිනාවෙනවා........
ජීවිතේ පලවෙනි වතාවට එයා ආදරේ හිතේ හැටියට විදිනවා...
අපූර්ව දැන් උදේ පාන්දර බංගලාවට කිරි අරන් යන්නෙත් අමුතු ජවයකින්......
හැමදාම බංගලාවේ ගේට්ටුව ළග අපූර්ව එනකන් සින්නදොරේ... නෑ ...එයාගෙ අණ්ණා බලන් ඉන්නවා...
බංගලාවෙ අය ඉස්සරහා අපූර්වට එයාගෙ අතින් අල්ලගන්නවත් බදාගන්නවත් බැරිවුණත් දෙන්නා ඇස් වලින් කතා කරනවා.....
කලින් දවසෙ මුණ ගැහුණත් දෙන්නටම දැනෙන්නෙ හරියට කල්පෙකින් දැක්කෙ නෑ වගේ...
කුළුදුල් ආදරේ එහෙමනෙ........
ඒ ආදරේ විදින අයට දැනෙන්නෙ හරියට එයාලා එක්ක ගස් වැලුත් කතා කරනවා වගේ...
එයාලගෙ ආදරේට ආශිර්වාද කර කර
මල් පවා සිංදු කියනවා වගේ....
ඉතිං වතිලටයි අපූර්වටයිත් වෙනසක් නෑ....දෙන්නම එයාලගෙම ලෝකෙක තනිවෙලා....
ඒත් මතුපිටින් එයාලාගෙ ජීවිතේ ලොකු වෙනසක් වෙලා නෑ...වතිල වෙනදා වගේම ඉස්කෝලෙ යනවා ....ගෙදර එනවා..යාළුවො එක්ක ගමන් යනවා..
අපූර්වත් වෙනදා වගේම කිරි අරන් යනවා.... ඉස්කෝලෙ යනවා...ඉදහිට බංගලාවෙ වැඩත් කරනවා...
ඒත් දැන් ඉස්සර වගේ නෙවේ...
කවුරුත් බලාගෙන නැතිකොට අතින් අල්ලගන්න....කෑමක් හම්බුණ ගමන් අනිත් කෙනාව මතක් වෙන්න...
වටපිට බලලා කවුරුත් නැත්තං ඇගිලි තුඩු වලින් ඉස්සිලා කම්මුලට හාද්දක් තියන්න කෙනෙක් ඉන්නවා කියන හැගීම දෙන්නවම උණුසුම් කරලා..
අපූර්ව හැමදාම රෑට අහසෙ හද දිහා බලන් එයාට හද කොච්චර ළං වෙලාද කියලා කල්පනා කරනවා.....
හිටිගමන් හේතුවක් නැතුව හිනාවෙනවා...සිංදු කියනවා...කවි ලියනවා...
සමහර විට රංගම්මටත් පේනව ඇති මුණුබුරා ගෙ වෙනස....ඒත් එයා දැක්කෙ නෑ වගේ ඉන්නවා... එයත් ඒ වයස පහු කරන්න ඇතිනෙ...
සැළලිහිණියෝ උඹ දන්නෙ නෑ...
පෙම් සිතක සුවය හදුනන්නෙ නෑ..
සාගරය බදු පෙම් ආදරය දැනුනොත්
උඹ කූඩුවේ ඉන්නෙ නෑ....
වෙන කාටවක් හේම නොකියන් හොදේ..
මං උඹට රහසක් කියන්නම්...
මං ආදරේ කියන...
මට ආදරේ කරන..
කුමරෙක් මටත් ඉන්නවා...
අපි ආදරෙන් ඉන්නවා....
