"ඩැඩී... මේක හොදයි නේද.... මේක අලුත්නෙ... අර අලුත් ගවුමත් ගමු..හවසට අදින්න පාට ඇදුමක් ගේන්න කීවනෙ.....අනේ...තා මොනාද ඕනේ.... "
පහන්‍යා අරහෙට දුවනවා... මෙහෙට දුවනවා...ශාධිත්‍ය පොල්ටොෆි හදනවා බලන්න කුස්සියට දුවනවා...
ආයෙ වතිල ඇදුම් අයන් කරන තැනට ඇවිත් බලන් ඉන්නවා.....
මේ එක කාලෙකදි වතිල එක්ක මැලේසියාවට... සිංගප්පූරුවට නිවාඩුවට ගියපු පහන්‍යාමද කියලත් වතිලට හිතාගන්න බෑ... ....
එයා ඒ ගමන් වලදි සතුටු වුණා තමයි.....
ඒත් මේ තරමට නං නෑ.......
එයා මේ ඉස්කෝලෙ ට්‍රිප් එක යන්න ලෑස්ති වෙන්නෙ හරියට ජීවිතේ පලවෙනි වතාවට විනෝද ගමනක් යනවා වගේ...
සමහර විට එයාගෙ වයසෙ යාළුවො එක්ක එයා මේ ගමනක් යන්නෙ පලවෙනි වතාවට නිසා වෙන්නත් ඇති.....
පහන්‍යා ඉණටත් අත් තියාගෙන එහෙට මෙහෙට කලබලෙන් දුවනවා දකිද්දි වතිලටත් හිනා.....
වතිල තුන්දෙනාගෙම ඇදුම් අයන් කරා... උදේට ඇදගෙන යන්නයි... හවසට අදින්න ඇදුමයි... පහුවෙනිදා ආපහු එද්දි අදින්න ඇදුමයි...
ශාධිත්‍ය පොල්ටොෆි හදනවා හැමෝටම මගදි කන්න... බිස්කට්, කෙටි කෑම බීම විතරයි ගෙනියන්නෙ...
කෑම මගින් ගන්නවා....
පහන්‍යාගෙ තුනවසරෙ පන්තියේ ළමයි විසි පහක් විතරයි ඉන්නෙ...මේක පොඩ් ඉස්කෝලයක්නෙ.... එතනින් විසි දෙනයි ට්‍රිප් එක යන්න එන්නෙ...
ඉතිං මහා ලොකු සෙනගකුත් නෑ...
ශාධිත්‍යත් කොහොමහරි මෙතනට පැනගත්තෙ එයාට ඕනම පන්තියක ළමයි එක්ක යන්න තෝරගන්න අවස්ථාව දුන්න හින්දා...
වතිල ඇදුම්, බෙහෙත් , කෙටි කෑම බීම ...ඔය හැමදේම බෑග් එකකට දාලා ලෑස්ති කරලත් තිබ්බා....
"අනේ ඩැඩී... හෙට ඉක්මනට එන්නෑනෙ... මට නින්ද යන්නෙත් නෑ... "
වතිල පහන්‍යාගෙ ඔලුවත් අතගාලා කුස්සිය පැත්තට ගියා.
ශාධිත්‍ය කුස්සියේ මේසෙ උඩ තැටියක තියාගෙන පොල්ටොෆී කපනවා...
වතිල එකක් ගන්න අත දික් කරන කොටම ශාධිත්‍යගෙ අතෙන් පාරක් වැදුණා...
"ආව්..... "
"පොඩි කාලෙ පුරුද්ද තාම එහෙමමයි නේද... ඉස්සර අපේ පාට්ටි රස කැවිලි හදලා බංගලාවට යවද්දි වැඩිපුර පහ හයක් යවනවා... ඔය මගදි උස්සන ඒවට හරියන්න..... "
