Angelic Nostalgia

56

Sookie

Zapukałem do drzwi apartamentu. Twyla uśmiechnęła się do mnie. Dobry Boże, ona naprawdę przez cały czas się do mnie uśmiechała. Była taka szczęśliwa i beztroska. Chciałbym móc widzieć ją taką do końca mojego czasu na tym świecie. 

- Kto nas budzi o takiej godzinie? 

Usłyszałem głos Vana. Chłopak mówił po koreańsku. Gdy otworzył drzwi i zobaczyłem jego blond włosy, rzuciłem się na niego. 

- Kurwa, Sookie!

- Sookie? - usłyszałem głos Hyuna. 

- Nie ma bata, że to Sookie - dodał Shin. 

Kiedy wyściskałem Vana, odsunąłem się od niego na odległość ramion. Chłopak przetarł oczy z niedowierzaniem. Spojrzał na mnie i na Twylę, kręcąc głową. 

- Nie rozumiem. Changmin nie mówił nam, że wrócicie. Kurde, mieliście być w Niemczech, prawda?

Płakałem. Nie panowałem nad emocjami i wcale nie chciałem nad nimi panować. Ogarnęło mnie tak bezbrzeżne szczęście, że nic innego się dla mnie nie liczyło. Tylko moja ukochana księżniczka i moi wspaniali przyjaciele. 

- Chodźcie do środka. Ja walę, Sookie i Twyla do nas przyjechali. Cholera jasna. 

Śmiałem się, gdy Shin to mówił. Jego błękitne włosy były roztrzepane po śnie. Musieliśmy obudzić chłopaków, ale nie było mi z tego powodu żal. Musiałem ich zobaczyć. Każda kolejna sekunda spędzona bez nich była jak kara. 

Chłopcy szybko się nami zajęli. Van i Shin zaopiekowali się Twylą. Van kazał jej usiąść w fotelu, a Shin zarzucił jej na ramiona koc. Byli wobec niej tacy uroczy, że nie mogłem przestać się uśmiechać. Chłopcy z nią rozmawiali, a ona z radością im odpowiadała. Mi za to towarzyszył Hyun. Mój przyjaciel o czerwonych włosach, który nie tak dawno temu wyznał mi, że się we mnie zakochał. Oczywiście nie odwzajemniłem jego wyznania, gdyż byłem w stu procentach heteroseksualny, ale Hyun na szczęście bez problemu to zaakceptował i nie było między nami napiętej atmosfery. 

Podszedłem z Hyunem do okna. Mój przyjaciel otarł z kącika oka łzę. 

- Co się z wami działo? Gdzie byliście przez tak długi czas? Changmin wspominał, że w Niemczech urwał się z wami kontakt. 

Spojrzałem przepraszająco na Hyuna. Moi przyjaciele na pewno musieli najeść się strachu z mojego powodu.

- Już wszystko jest dobrze. Naprawdę, Hyun. 

- Nie chcesz o tym rozmawiać? 

- Nie, nie o to chodzi - przyznałem, choć nie dało się ukryć, że mówienie o tym wszystkim nie było łatwe. - Po prostu wolałbym powiedzieć wam o tym razem z Twylą. To także jej historia. Nie uwierzycie, co nam się przydarzyło.

Hyun zacisnął usta w wąską kreskę i skinął ze zrozumieniem głową. Po tym złapał mnie za rękę. Nie było w tym geście nic romantycznego. Dla osób stojących z boku pewnie ten gest mógłby zostać uznany za romantyczny, jednak dla nas był czysto przyjacielski. 

- Cieszę się, że do nas wróciłeś. Czy Twyla jest oficjalnie twoją dziewczyną? 

- Tak - przyznałem, wzdychając z ulgą. - Kocham ją, Hyun. Jest aniołem. 

Hyun uśmiechnął się i mocno mnie przytulił. 

- Nie mogę się doczekać, aż opowiecie nam, co się wydarzyło. 

Kiedy nasza radość spowodowana ponownym spotkaniem się ustabilizowała, podszedłem do Twyli otoczonej przez jej dwóch adoratorów. Shin i Van zachowywali się jak jej pieski. Chcieli spełnić każde jej życzenie. Dla mnie Twyla była księżniczką, a nawet królową, ale oni nie musieli jej tak traktować. Choć było mi miło, że tak się wobec niej zachowywali. Wnioskując po rozmarzonej minie mojej dziewczyny, jej się to bardzo podobało.