" ဦးနေ အဲ့ဒါကြီးက စားလို့ရတာလား "
" ရတယ်လေသမီးရဲ့ စားကြည့်ပါလား .."
" မဲမဲကြီးဦးနေရဲ့
စားလို့ဖြစ်ပါ့မလား မှူး တကယ်စားကြည့်ရမှာလား "
တီလားဗီးယားငါးရဲ့ အသွားလွှာတွေကို
လက်ဖဝါးသေးသေးလေးထဲမှာ ထည့်ကိုင်ထားပြီး
စားချင်ပေမယ့် မစားရဲသလိုလေးဖြစ်နေပုံလေးကြောင့်
နေဖုန်းမှာ မီးတူးပြီး အနည်းငယ်မဲနေသည့်အသားတွေကို
စိတ်ရှည်လက်ရှည်ဖြင့် ယူခွာပေးနေမိလေသည် ။
" မမဲပါဘူးသမီးရဲ့
အပေါ်ယံလေး မီးတူးသွားလို့ပါ
အရင်လို ဖုတ်ထားတာမျိုးမဟုတ်ပါဘူး
မီးခဲနဲ့ သေသေချာချာလေး ကင်ပေးထားတာ ရော့ "
ပါးစပ်းနားအရောက် ခွံပေးလိုက်ပေမယ့်
ခေါင်းလေးကိုတိမ်းပြီး ရှောင်သွားတာကြောင့်
ရှေ့မှာရှိနေသည့်ပန်းကန်ထဲကို ထည့်ပေးလိုက်ရသည်။
ဒီရန်ကုန်သူသေးသေးလေးက
ဒီနှစ်မှ နေဖုန်းတို့ရွာကို ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည် ။
ဆရာကြီးဦးမင်းတင်ထွဋ်နဲ့
သူ့အမျိုးသမီး ဒေါ်ကေသရီတို့ရဲ့ သမီးလေး ။
တနည်းပြောရရင်
သူ့ယောက်ဖ,မင်းကမ္ဘာရဲ့ ညီမလေးပေါ့ ။
ဘုန်းလေးနဲ့ သာယာလေးတို့က
တနှစ်ကိုတခေါက်ကတော့ မဖြစ်မနေလာကြတာမို့
ရွာနှင့် စိမ်းသက်မနေဘဲ ရင်းနှီးနွေးထွေးကြပေမယ့်
ဒီကလေးမလေးကတော့ ဒီနှစ်မှသာ လိုက်လာခြင်းမို့
သူ့မှာ အစစအရာရာ ဂရုစိုက်ပေးနေရသည် ။
နေဖုန်းကိုလည်း သာယာတို့ခေါ်သလို
ဦးနေလို့သာခေါ်တာမို့ သူ့မှာ တူမ တယောက်
ထပ်တိုးရထားသလိုမျိုးဖြစ်နေသည် ။
ရွာကိုရောက်စ,က မင်းကမ္ဘာရဲ့ပုံစံအတိုင်း
ရွာရဲ့ဓလေ့နဲ့အထာတွေကို စိမ်းသက်နေတာမို့
ဘာကျွေးကျွေး မျက်လုံးပြူးလေးနဲ့ကြည့်နေတတ်သည်။
အခုလည်း သာယာလေးက
ငါးမီးဖုတ်လို့ ပြောထားတာကြောင့်
စားချင်နေတာကိုမစားသေးဘဲ နှုတ်ခမ်းလေးကို
ဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက်နှင့်လုပ်ပြီး မျက်တောင်လေးတွေက
တဖျတ်ဖျတ်ပုတ်ခတ်နေလေသည် ။
YOU ARE READING
🌙 လရိပ်ညို 🌙
Romanceအချစ်မှာ အပေးအယူဆိုတာ မရှိဘူးကမ္ဘာရဲ့ ငါ ဒါပေးလို့ ဒါပြန်ရ,ရမယ်လို့လည်း မမျှော်လင့်ရဘူး အချစ်ဆိုတာ ကိုယ်ချစ်တဲ့သူ အဆင်ပြေပျော်ရွှင်နေတာကို ဘေးနားက ကြည့်နေခွင့် ရတာနဲ့လည်း အချစ်ဖြစ်တာပဲ ။ ကျွန်တော်ကတော့ အမကြီးလို မတွေးဘူး ကိုယ်ချစ်တဲ့သူ ကိုယ့်ကို...
