AMBER'S POV
Letting go is not an easy task
When smiling feels like I must wear this lonely mask
It hurts deep inside, but I just cannot hide
That there's anguish at the thought that we should have to part.
If loving, you are all that means to me
When being happy is all I hope you'd be
Then loving you must mean I really have to set you free...
"ma'am, nandito na po tayo"
I removed the headset on my ears then bumaba ako sa car namin. Simula kasi nung muntikan na akong ma-rape medyo nagka phobia na akong umalis ng magisa at walang sasakyan.
Nag lakad ako papasok sa Prince Academy. Kung iisipin late na ko para sa first class namin. 8am ang pasok namin and it's already 9:30 in the morning. But instead na sa classroom ako dumiretso, pumunta ako sa principal's office.
I knocked three times bago ko inopen yung door. Nakita ko si Ms. Jennica sa may desk niya and busy na may binabasang mga documents.
"you are quite late for your first class Amber" she looked at me "and you are not wearing your proper uniform"
Naka civilian kasi ako at hindi naka uniform.
Lumapit ako kay Ms. Jennica and may inilagay na letter envelope sa desk niya.
"thank you for accepting me in this school for a short period of time" I told her
"Kung drop-out form yan hindi ko tatanggapin. You only have 2 months left before graduation, bat hindi ka na lang maghintay?"
"malapit narin po kasi akong bumalik ng England and besides, advance po ang mga subjects ko dun and pwede na akong mag college. Kaya po sana payagan niyo na po ako"
Tumayo si Ms. Jennica then nilapitan niya ako "are you really sure you want to do this Amber?"
"yes Ma'am. And besides kailangan ko din dumistansya dahil oras na para mag
move on ako. And the more na nakikita ko si Jiro, the more na mahihirapan ako mag move-on. Kaya po please payagan niyo na po ako."
She smiled at me "I understand Amber. I'm so happy to see you growing up such a lovely lady" nabigla naman ako kasi bigla niya akong niyakap "thank you for loving my brother, and for letting him go"
I hugged her back "can I still call you Ate Jennica?"
Humiwalay naman siya sa pagkakayakap sakin then she touched my face "of course you can dear! Minsan ka na ring napamahal sa pamilya namin and kahit na wala na kayo ni Jiro, hindi ka namin makaklimutan"
"thank you Ate Jennica"
Nagkwentuhan lang kami saglit ni ma'am Jennica then after nun nagpaalam na ko na kailangan ko ng umalis.
"hindi ka muna ba magpapaalam sa kanila?"
"hindi na muna po siguro. And besides makaka-attend pa naman ako sa graduation nila. Baka dun na lang po ako magpaalam."
"ok then ingat ka Amber" she hugged me again
"salamat po, kayo din po"
Sumakay na ulit ako sa kotse then dumaan muna kami sa isang restaurant para kumain. Medyo matagal akong nag stay sa restaurant kaya naman pinauna ko nang umuwi yung driver ni daddy kasi nakakahiya naman sa kanya. Binigyan ko na lang siya ng pamasahe. Tsaka sa totoo lang gusto ko rin munang mapag-isa at mag isip-isip.
