Książka inspirowana powieścią Culpa Mía (po polsku Moja wina). Stworzony w lepszej wersji. Sceny, które były świetne w oryginale, są jeszcze lepsze w mojej wersji, a zakończenie z oryginału zostało rozszerzone i od tego momentu są już tylko całkowic...
Nie mogłam się w ogóle skupić, w głowie miałam metlik myślałam tylko o tym, żeby się na nim zemścić, i to porządnie. Przed oczami wciąż widziałam usta Dana przyssane w najobrzydliwszy możliwy sposób do twarzy Beth. Wystarczyło przywołać ten obraz, żeby zrobiło mi się niedobrze W oczach mi pociemniało, widziałam wszystko w czerwonej poświacie. Zaślepiły mnie nienawiść, ból i pragnienie zemsty.
Byłam w swoim pokoju i rozbierałam się w garderobie, podczas gdy po drugiej stronie ściany chłopak, którego znałam zaledwie od dwóch godzin, siedział na łóżku i czekał, aż będę gotowa. Nie mogłam przecież iść na wyścigi samochodowe w balowej sukni i na dwudziestocentymetrowych obcasach. Zdjęłam z siebie wszystko i założyłam dżinsowe szorty, czarną koszulkę na ramiączkach i płaskie sandały. Wiedziałam, że nie mogę w takim miejscu wyglądać jak jakaś świętoszka, więc cieszyłam się, że wbrew swoim zasadom pozwoliłam dzisiaj nałożyć sobie przesadnie mocny makijaż.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
W pośpiechu powyciągałam z głowy wsuwki miałam ich chyba ze sto! - przy okazji wyrywając sobie kilka długich, kręconych włosów... Rozzłoszczona, zebrałam wszystko w koński ogon.
W głowie wyświetlał mi się ciągle jeden obraz: ja całująca się z najprzystojniejszym i najgroźniej wyglądającym gościem, jakiego dziś spotkam. Dzięki temu poczuję satysfakcję, poczuję się mniej wykorzystana, mniej oszukana i przede wszystkim mniej głupia, chociaż w głębi duszy wiedziałam, że nic nie było w stanie wymazać prawdy: byłam kompletnie zdruzgotana i ledwo utrzymywałam w kupie wszystkie kawałki, na jakie połamało się moje serce.
Czy Beth powtarzała Danowi to wszystko, z czego się jej zwierzałam? Czy naśmiewali się ze mnie, kiedy ja usiłowalam dać z siebie wszystko w moim pierwszym i jedynym związku? Planowali to?
Wzięłam głęboki wdech, starając się uciszyć wszystkie te bolesne podejrzenia i myśli.
Wyszłam z garderoby, chcąc sprawdzić, jak Mario zareaguje na mój wygląd. Barman, którego ledwo znałam, rozdziawił usta z zachwytu.
Mario: Ładnie wyglądasz - powiedział z wesołym uśmiechem, który ja odwzajemniłam bez entuzjazmu. Tego wieczoru nie miałam nastroju na słuchanie płytkich komplementów ani na nic, co tam mu się mogło wydawać.
