මීන් | MEEN

MEEN - 26 🐬

ඒ සුවඳත් ඒ විදිහයිනම්...?? ඒ වුණාට ඒක සාමාන්‍ය දෙයක් වෙන්නත් පුළුවන්..අනික් අයට ප්‍රොෆෙසර් විනෝජ්වත් මතකයිනම්..
මනුර කියනවා වගේ මියුසියම් එක ළඟ ඉදන් ඔෆිස් එකට ටෙලිපෝට් වුණා වෙන්න බෑ තමා...මූ කියනවා වගේ නොදකින දේවල් ඇත්ත වෙන්නත් පුළුවන්..ඒ කියන්නෙ හැමදේම නිකම්ම නිකම් අහඹුවක් නෙමේ...!සමහරක්විට ??

"ඇයි කියපන්..?!"

"ගෙදර යනවා.."

"අහපු දේට උත්තර දීපන්..!" දෙගුණ වුණ කේන්තියත් එක්ක විදත්ගෙ අත ගියේ ප්‍රොෆෙසර්ගෙ කොළර් එකට...තිගැස්සුණ පාරට අත්වල වෙව්ලුම තවත් වැඩි වෙද්දි කොලර් එක තව අතට තද වුණා..

"............................................................."

තත්පර පහක් විතර එකිනෙක ඒ ඇස් යාවෙද්දි කොළර් එකට තද වෙලා වෙව්ලුම්කන විදත්ගෙ අත්වල වෙව්ලුම අඩුවුණේ නුහුරු ස්පර්ශයක් දැනෙවත් එක්ක...ඒ නුපුරුදු ස්පර්ශය අමුතුම එකක් වෙද්දි කීවෙනි වතාවටද දන්නෙ නෑ විදත්ගෙ ඇවිලුණ ඇස්වල ආයෙමත් ලොකු ප්‍රශ්නාර්ථයක්...රත් වෙච්ච හැම නහරයක් ගානෙම හීන් හීතලක් දුවන්න ගත්තෙ එයාටත් නොදැනීම...ආයෙමත් පාරක් ඔහු, ඇවිලිලා ඔහු නිවෙනවා..නෑ..! සමහරක්විට ඔහු, ඇවිලුණ ඔහුව නිවනවා...

"ගෙදර යනවා...
නැත්තම් හතරවෙනි පාරටත් මට උඹව උස්සගෙන යන්න බැරිමක් නෑ...!"

ඇස් හතර ඇස් හතරින් අයින් වුණෙත් විදත්ගෙ අත කොලර් එකෙන් ගසලා දාලා ප්‍රොෆෙසර් එතනින් යන්න ගියෙත් එකටම..හහ් ! උස්සගෙන යන්න..!! කියන හැම වචනයක්ම ඇතුළෙ ව්‍යංගාර්ථය දාර නෝන්ඩියක්ම තමයි කියන්න විදත් හොඳාකාරම දන්නවා..ඒත් හතරවෙනි පාර කියන්නේ..? මතක් කරන්නවත් කැමති නැති වුණාට පළවෙනි පාර කොටේජ් එකේදි අසනීප වුණ වෙලේ ඒක හරි කියමුකෝ...එතකොට දෙක තුන..?? අඟක් මුලක් නැති ප්‍රශ්නයක් එක්ක විදත් ඒ බිත්ති හතර ඇතුළෙ එයාගෙ හුස්මත් එක්ක තනිවුණා..ගින්නකට පිඳුරු දානවා වගේද ඇවිලුණ හිතකට ඇරයුම් නොකරපු නිර්ණාමික හැඟීම් වැටුණම...
ආයෙ ඇවිලෙන්න වෙනම හේතු මොකටද?

..................................

"මුන්ව හදන්න බෑ ආන්ටි...!"
කොණ්ඩෙත් උඩට කරන ගමන් මේඝ සෝෆා එකට හේත්තු වුණා...