උදේට ඇහැරෙද්දි බෝයිෆ්‍රෙන්ඩ් ස්මාට් කැශුවල් විදිහට ලෑස්‍ති වෙලා ඉන්නවා දකිද්දි..? ෆුහ්! අභ්‍යන්තර ඔක්සිජන් අවශ්‍යතාවය...! විදත් ඇඳ විට්ටමට හේත්තු වුණේ කණ්නාඩිය ඉස්සරහ ශර්ට් එකේ බොත්තම් දාන ත්‍රිලක්ෂ දිහා බලාගෙනම...තද දුඹුරු පාටට ගැළපෙන ලා කහ පාට අත් දිගෙ ශර්ට් එකට හෙයාර් ස්ටයිල් එකත් එක්ක ඒ පෙනුම කවදත් වගේ ලස්සනයි...
මේ පෙනුම ඊයේ රෑ ඕනවටත් වැඩිය දැක්කා කියලා මතක් වුණාම විදත්ට පපුවට ඇස් හැරුණේ ඉබේටමයි...තිබුණ සීමා එක්ක වැඩි වශයෙන් ආබාධ නැති වුණත් උඩ හරියෙ දත් පාරවල්වලින් යම් සුළු සුළු ආබාධ නැතුවම නෙමෙයි...
පළවෙනි වතාවට දැනුණ ඒ හැඟීම ගැන හිතන එක පවා කන් රතු වෙන දෙයක් වුණාම විදත් පුංචි සුසුමක් ගත්තෙ ත්‍රිලක්ෂ දිහා බලාගෙනම...කොහොම හිටිය කෙනෙක්ද එයා?!
"ගුඩ් මෝර්නින්.."
ත්‍රිලක්ෂ හිනාවක් දුන්නෙ කණ්නාඩියෙන් පේන විදත් දිහා බලලා..
"අහ්ම් මෝර්නින්..."
??!!!
බලන් ඉන්නවා දැක්කද නෙමේ දැක්කා තමයි කියන්න ඒ අමුතු හිනාව එයාට ඇති..වැඩිය නෝන්ඩි නෑ!- ඒත් නොබලත් බෑ! විදත් කොණ්ඩෙ හදන ගමන් ආයෙමත් ඇඳ විට්ටමට හේත්තු වුණේ එයාට තියන හොඳම බැල්මෙන්...
මේක ලෙඩක්ද එහෙමත් නැත්තම් මොකක්ද කියන්න එයා දන්නෙ නෑ...
ත්‍රිලක්ෂ දිහා නිවීසැනසිල්ලෙ බලාගෙන
ඉද්දි ඒ ඇස් වලට මොකක්ද වෙනවා...
"ඇයි...?" ත්‍රිලක්ෂ වොට්ච් එක බැඳගෙන විදත් දිහාවට හැරුණා..
"ඇයි....? " විදත් ඇහි බැම ඉස්සුවේ මොකුත්ම නැති ගාණට...ඒ වුණාට ඒ ඇස් වලනම් තියෙන්න ඕනෙ දේවල් ඕනවටත් වඩා තිබුණා...
"ඔහොම බලන්නෙ...?"
"මට වඩා හැන්ඩ්සම්ද කියලා බැලුවේ..?"
"ඉතින්...හැන්ඩ්සම්ද.?"
"අවුලක්මත් නෑ! හැබැයි මං තරම් නෑ..."
එයා කවදත් අංක එක...
"Okay.."
ත්‍රිලක්ෂ පරාජය බාරගත්තෙ පුංචි හිනාවකින්...නිතර වර්ක් අවුට් නොකළත් විදත්ට තිබුණෙ සර්ෆර් කෙනෙක්ටම ගැළපෙන ඇඟක් වුණාම ඒ පරාජය එයාට එන්නෙ නිතරඟයෙන්මයි..
YOU ARE READING
මීන් | MEEN
Non-Fiction"මං මූදු රැළ්ලට වඩා උඹට ඇබ්බැහි වෙලා.." -විදත් හංසනාදිත්‍යය-
