"ඔව් ඉස්කෝලෙ කාලේ...
මොකක්ද ඔයිතරමටම ඒ ළමයත් එක්ක තියන ප්‍රශ්නේ..?! ..."
විදාරා කියන්නෙ හරිම අඩුවෙන් තරහ ගන්න කෙනෙක් වෙද්දි ඒ වචනවල ලොකුවට රළු බවක් තිබුණේ නෑ...
"කියන දෙයක් තේරෙන්න කියන්න..!!"
විදත් නළල ඇකිළුවා..හැමදේම පැටලිලා තියෙද්දි අම්මිත් ඇවිල්ලා ප්‍රශ්න මතක් කළාම...,ඕනම දේක සීමාවක් තියෙන්න ඕනේ..!
"හයවසරෙදි කරපු වීරක්‍රියාව මතක නැද්ද?...ඔයාට අමතක වෙන්න විදිහක් ඇත්තෙම නැනේ..."
"හයවසර ??"
"සීනියර් ප්රිෆෙක්ට් කෙනෙක් එක්ක රණ්ඩු කරලා සති දෙකක් සන්ස්පෙන්ඩ් වෙලා හිටියා මතකයිද ?"
"ඇයි ඒකක් දැන් මෙතනට...!"
"ඔයා එදා අත ඉස්සුවේ කාටද ඒ කෙනාටම තමයි අදත් ඔය වගේ දෙයක් කළේ...
එදත් ඒ ළමයා ඔයාගෙ ගුරුවරයෙක්...
අදත් ගුරුවරයෙක්..!"
"...........................????..................................."
ඒක පිස්සුවක්..!! එහෙම වෙන්න බෑ! විදත්ට දැනුණෙ ඔලුව උඩට වෝල්ට් පන්දාහක අකුණක් ගැහුවා වගේ හැඟීමක්..
"ස්විමින් ටීම් කැප්ටන් සීනියර් ප්රිෆෙක්ට් ස්වප්න ත්‍රිලක්ෂ..දැන් මතකයිද ?"
"...................................................................."
මොකක්!!!! එතකොට ඩී ඩී ඒ එස් වලින් එස් එකෙන් කියන්නෙ ස්වප්න..ඒක තමයි ඌ එහෙනම්- හැමි## විදත්..! උඹට කොහොමද ඒක අමතක වුණේ..?!
"එදා කැම්පස් එකේදි ඔයා ගැහුවයි කියන ප්‍රොෆෙසර් ඒ ළමයමයි කියලා මම දන්නෙත් අද..පුතා ඒක දැනන් හිටියද නැද්ද මේ තරමටම ඒ ළමයත් එක්ක තියන ප්‍රශ්නෙ මොකක්ද කියන්න මම දන්නෙ නෑ...මොනවා වුණත් ඒ තමන්ට වඩා වැඩිමල් කෙනෙක්..ඒ හැමදේටමත් වඩා ගුරුවරයෙක්ට අත උස්සන්න කලින් දෙපාරක් හිතන්න ඕනේ නේද..?"
"................................................................."
දැනගෙන හිටියත් දෙපාරක් හිතනවාද නැද්ද කියන්න එයාටම ප්‍රශ්නයක් වුණාම තවත් ඔලුව කකියන්න කලින් විදත් යන්න හැරුණා...
"හංස...
තාමත් විශ්වාසද පුතා ඉන්නෙ හරි ට්‍රැක් එකේමයි කියලා..."
YOU ARE READING
මීන් | MEEN
Non-Fiction"මං මූදු රැළ්ලට වඩා උඹට ඇබ්බැහි වෙලා.." -විදත් හංසනාදිත්‍යය-
