Back To 2024
හැම අතීත කතාවක්ම පුංචි සුසුමක්..
ඒ පුංචි සුසුම උදෑසන උණුහුමත් එක්ක අහසට පාකරලා ත්‍රිලක්ෂ කාර් එකෙන් මිදුලට බැස්සෙ ගෙදර දිහා බලාගෙනම..කොළ පාට පරිසරත් එක්ක තැඹිලි පාට ගඩොලින් පිරිපුන් ගෘහනිර්මාණයක්..ඒ නිර්මාණයටම යා වුණ පොකුණ ගේ දොර ගාවටම වෙන්න....ත්‍රිලක්ෂ සන්සුන් බැල්මකින් වටපිටට ඇස් යා කළා..
"සෝමේ කිව්වම අඳුරන මහත්තයෙක් ඇවිත් ඉන්නවා කියලා මම ඒත් බැලුවා කවුද කියලා..."
"කොහොමද ශ්‍රියා ආන්ටි...?"
ශ්‍රියා අම්මට ලෙන්ගතු හිනාවක් දීලා ඉස්සරහට ඇවිදගෙන ගියා..
"අපිනම් හොඳින් ඉන්නවා..යං මහත්තයා ඇතුළට..මං මේ තකහනියක් දානෙට උයන ගමන් හිටියෙ.."
"අද දානයක්ද ?"
"ඔව් මහත්තයා පන්සලට මාසෙ දානෙ"
"හොඳයිනේ..."
"බේබිලා දෙන්නමනම් තාම නිදි...අට පහු වෙනවා එයලා ඇහැරෙද්දි.."
"ඒකට කමක් නෑ.."
"...මහත්තයා කොහෙද මේ උදෙන්ම..."
"විදත් එක්ක කැම්පස් එකේ වැඩකට යන්න.."
"ආ...දෙන්නාගෙ තරහ සාමදාන වෙලා වගේ..."
".........................................................."
"අනේ දෙයියන්ගෙ පිහිටෙන් එහෙම වෙනවනම් හොඳයි මහත්තයා..ඉක්මනට
කේන්ති ගියාට ඔය අපේ ලොකු ඔය බේබි පේන තරම් නපුරු කෙනෙක් නෙමෙයි...
එයාට ඔය තරහ මරහ මතක ටික කාලයයි..."
".................................................................."
නපුරුකම ගැන ඉතින් කවර කතාද ? ත්‍රිලක්ෂ හිනාවෙන්ම සපත්තු දෙක ගළවලා ගේ ඇතුළට ආවා..
"ඔහොම ඉඳගෙන ඉන්නකො...මං
මහත්තයාට බොන්න මොනවාහරි හදාගෙන එන්නම්.."
"හදාගෙන ආයෙ එන්නෙ මහන්සි වෙන්නෙ මොකටද.."
ත්‍රිලක්ෂත් ඒ ගමන්ම කුස්සියට ගියේ ශ්‍රියා අම්මා යනවත් එක්කම..
"අනේ දෙයියනේ ආව ගමන් මනුස්සයෙක් කුස්සියයට එන එක හරි නෑනේ...
මහත්තයා ඉන්නකො.."
YOU ARE READING
මීන් | MEEN
Non-Fiction"මං මූදු රැළ්ලට වඩා උඹට ඇබ්බැහි වෙලා.." -විදත් හංසනාදිත්‍යය-
