සති අන්තය කියන්නෙ විඩාබර හැම හිතකටම එක්තරා අකාරයකට පුංචි අස්වැසිල්ලක්...ඒ අස්වැසිල්ල එහෙම වුණත් දිල්ට වුණ පොරොන්දුව නිසා විදත් උදෙන්ම කොළඹ කයිලේශ්වරම් කෝවිලට යන්න ලෑස්ති වුණා..ලෑස්ති වෙලා කාලෙකට පස්සෙ එළියට ආවේ සුපුරුදු උදෑසන යාමයේ කැෆේන් කෝප්පය රස විඳින්න...රසවිඳින ගමන් වුණත් ඉන්ස්ටර් ජාලයේ සැරිසරන්න අමතක කළෙත් නෑ එයා..ඒ තරම් වැදගත් ඉතින් ඒ රාජකාරිය...
"ඒ අයියා මේක හොඳයිද ?"
කොණ්ඩෙත් උරසහෙන් පහළට දාන ගමන් කැමීලියා ඉස්සරහට ආවා..
"හ්ම්ම්..."
ඒ කිව්වත් විදත් නෙමෙයි ෆෝන් එකෙන් ඇස් අහකට ගත්තේ...
"ඒ පොඩ්ඩක් බලනවකො හලෝ..
මේ ගවුම් සෙට්ද කියලා..."
"සෙට් සෙට්.."
"හරියට බලලා කියනවකෝ අනේ..."
"මොන වදයක්ද ඕයි!"
නහයත් පුම්බගෙන කොල්ලා මූණ ඉස්සුවේ කෙල්ලට එපාමකරපු බැල්මක් දීලා..
"ඔය තියෙන්නෙ කොස් ගෙඩියක් රෙද්දකින් ඔතලා වගේ..."
"මොකක්! තවුසෙනම් මහ මොකෙක්ද මන්දා අප්පා අයියා.."
".................................................................."
යැයි යැයි තමා! එළියට ආවම තමයි සේරම මඟුල්! ඔය වෙලාවට කොහොමත් ඉතින් පන්දම අතට එන්නෙ ඉබේටමනේ...
"අන්න තවුසෙට අප්පච්චි එන්නලු..."
කැමීලියා එහා පුටුවෙන් ඉඳගත්තා...
"ඇයි.....?"
එකපාරටම වගේ අප්පච්චි එන්න කිව්වම?
"ඒවා මං දන්නෙ නෑ...චාල්ස් කුමාරයාට කෝල් එකක් ගන්න කිව්වා.."
"හ්ම්ම්..."
"මාස ගාණකින් විතර අප්පච්චිට කතා කළේ නෑ නේ..ඇත්තටම අයියා තවුසෙ මොකෙක්ද මන්දා...!"
"මොකෙක් හරි..."
"තවුසෙ වගේ ඔලුව උදුම්මගත්ත
අලිඔලුකාරයෙක්ට කියලා වැඩක් නෑ...!"
"ඉතින් නොකියා ඉන්නවා..ඉවරනේ.."
"අයියා මේ අහනවා..මං මේ ඇත්තටමයි කියන්නේ...
YOU ARE READING
මීන් | MEEN
Non-Fiction"මං මූදු රැළ්ලට වඩා උඹට ඇබ්බැහි වෙලා.." -විදත් හංසනාදිත්‍යය-
