MEEN - 42 🐬

505 80 170
                                    

.
.
.
.
.
.
කාලෙකට පස්සෙ විදත් කැෆේන් කෝප්පයක් එක්ක සාලේ මේසෙ තනි වුනේ තාවකාලිකව මතට තිත තියලා..
හයිපර්තමියා එක්ක ඇල්කොහොල් ප්‍රතික්‍රියාව අධිසාන්ද්‍රණයෙන් වුණාම අකමැත්තෙන් වුණත් එයාට ඒ තිත තියන්නම වුණා...

තත්පරේ තත්පරේ වෙලාව ගෙවුණත් ඔරලෝසු වපසරිය කොයිතරම් ඉඩ තිබුණත් පැය කටුව එකොළහ ඉලක්කමට යන්න පුදුම මදිකමක්...
මේසෙට ඇවිත් පැය බාගෙකටත් වැඩි නැත්තම් අඩු නැහැ...වෙලාව ගෙවෙන්නෙ නැත්තෙ ඔරලෝසු කටුවෙ මදිකම නිසාද නැත්තම් බලාගෙන ඉන්න නිසාද කියන්න එයාවත් හරියට දන්නෙ නැතුව ඇති...
ඒ තරම් නොයිවසිල්ලක් පැය ගාණක් තිස්සෙ හිත පුරාවට..එනවා කියලා ගියානම් මොනවා වුණත් එන්නම ඕනි!!
විදත්ගෙ හිතේ තිබුණේ එකම දෙයයි..

"මං එන්නෙ පස්සෙ දොරෙන්නම් ඇයි බලන් ඉන්නෙ උඹ ඉස්සරහින්.."

පුරුදු කටහඬ කන ළඟ මිමුණුණේ බෙල්ල වටේට එතුණ සීතල අත් වලින්...

"ඒ..මම කොච්චරවෙලා-!" තිගැස්සුණ පාර විදත් ඒ ගමන්මයි පුටුවෙන් නැගිටුණේ..

"බලන් හිටියද..ම්ම්...මං එනවා කියලනේ ගියේ.." බාගෙට පියවුණ ඇස් පිහාටු වලින් ත්‍රිලක්ෂ උරහිසට බර වුණා..ඒ කටහඬේ තිබුණෙ තෙහෙට්ටුවක්...

"මං කීපාරක් කෝල් කළාද ආහ්!"

"ෆෝන් එක ඕෆ් වෙලා...."

"කොහොමද පිටිපස්සෙන් ආවේ ?"

"උඹ ඉස්සරහින් බලන් හිටියෙ කවුරු එනකන්දෝ..
පිටිපස්සට හුරුවුණොතින් ඉස්සරහින් එන්නෑ බ්‍රෝ..!."

"සිරාවට..!" ඒකනම් විදත්ට පුදුම හිතුණේ නෑ කිව්වොත් බොරුවක්..! මහචාර්යතුමා රැප් දන්නවා කිව්වම...

"මට මේවා දිරවන්නෑ...
මට බේගල් ඕනෙම නෑ..
මට වෙනකෙකු නැත්තෙත් නෑ...
එහෙම කිව්වට ඇත්තටම නෑ..."

දකුණු උරහිසෙන් ත්‍රිලක්ෂ අනික් උරහිසට බර වුණේ විදත්ගෙ ඇඟ වටේ අත් පැටලෙද්දි...

"හා..හා.."

"ඉඟ පද්ද පද්ද තව ගස්ස ගස්ස නුඹ පාරයි හිත අස්ස අස්ස..
මයෙ ගාව නෑනෙ ලොකු කාසි බාගෙනම් කළා පුළුවන් හෑමදේම..
නුඹ නිරුවත් මමනම් නෑ...
මගෙ සිත ඉරුවත් කම් නෑ..."

මීන් | MEEN Where stories live. Discover now