මීන් | MEEN

MEEN - 43 🐬

.
.
.
මේ කතාවේ මුල ඉදලා..
ආදරේ වී අපි හිටියා..
ඈම හීනේ මග නවතා..
නොකියාම පාරෙ දුර ඇදුනා..

දෑතේ දෑතේ ගෑවි ආ ගිය මගේ..
ආයේ නෑනේ ඒ වගේ...

එක වැස්සක් ගානේ හැඬුවා .
හැම වැස්සම මා හට රිදුනා..
එක රිදුමක් ගානේ දැනුණා..
නුඹ කී දේ මා හට ඇසුණා..

ඒ හිනාවේ ස්වර ගලපා..
මේ හිතේ ගී තනු වැයුනා..
සේදේ දෑස දාරා...සොයාවී ඈව පීරා..
නිමවූ කතාවේ පිටු පෙරළා..

දෑතේ දෑතේ ගෑවි ආ ගිය මගේ..
ආයේ නෑනේ ඒ වගේ...

එක වැස්සක් ගානේ හැඬුවා .
හැම වැස්සම නා හට රිදුනා..
එක රිදුමක් ගානේ දැනුණා..
නුඹ කී දේ මා හට ඇසුණා..

චන්නුක වැස්සට තාලෙට පද අමුණද්දි නැව් නැගපු මහන්සිය යවාගන්න කට්ටිය මේසෙකට එකතු වුණේ අනුභව නැකතට..වටපිට තිබුණ කොළ පාට හුරු ගතියත් එක්ක රෙස්ටුරන්ට් එකේ තිබුණෙ වෙනස්ම ගතියක්..

අනුරාධ් සේයා ළඟින් ඩිලන්ට එහායින් ඉඳගත්තම විදත් දිල් ළඟින් ඒ අයිනට වෙන්න ඉඳගත්තෙ මේඝ මිලාන් සාහිල් තුන් දෙනා එක පැත්තකට වෙද්දි...

"මොනවද කන්නේ...?" අනුරාධ් මෙනු කාඩ් එකෙන් සමාරම්භය ගත්තා...

"ලම්ප් රයිස් කමුද...?" පළමු යෝජනාව සාහිල්ගෙන්..

"ඒක සෙට්ද ?"

"යකෝ සෙට්ද කියලා අහන්නේ...?! තොපි අර සෝමාලියානුවන්ට පාන් දැම්මා වගේ කන්නේ අපෙ අම්මා හදන ලම්ප් රයිස් තමයි..."

"සිරාවටම! උඹ අපිට ඒවගේ නමක් කියලා නෑනේ මෙච්චර කල්..."

"නම කියන්නවත් දෙනවද කියපංකො උඹලා සේරටම ඉස්සල්ලා..."

"මේ..බිරියානි හොඳ නැද්ද ?" දිල් හවුල් වුණේ ජාතික ආහාරෙන්...

"අවුලකුත් නෑ නේ..වෙලාවත් එක්ක ෆ්‍රයිඩ් රයිස් හොඳයි කියලත් හිතෙනවා.."
සේයාට තිබුණෙ ෆයිඩ් රයිස් ආසාවක්..

"ඔය සේරටම වඩා චීස් කොත්තු තමා බං හරියන්නේ...!" මිලාන් එයාගෙ යෝජනාව ඉදිරිපත් කරලා ආපිට ස්ථිරත් කළා..