I feel blue

I feel green yellow

تمام استف هایی که با اعضا به امریکا رفته بودند، یک هفته مرخصی داشتن.

جیمین این بین مدام اخبار حواشی رو از توی توییتر چک میکرد. حتی فیلم کوتاهی از موقعی که جلوی جونگکوک رو گرفته بود وایرال شده بود و همه ازش به عنوان استف قهرمان نام میبردن.

برخلاف اون هیت های وحشتناکی بود که جونگکوک می خورد. جیمین خودش روش نشده بود که به پسر زنگ بزنه اما مدام با تهیونگ در ارتباط بود تا اخبار رو ازش بگیره.

جونگکوک حتی به خانواده ش هم سر نزده بود و خودش رو توی آپارتمانش حبس کرده بود. کمپانی سریعا وکیلش رو فرستاده بود سراغ جویی تا تهدیدش کنه اما دختر هم خبر نداشت. احتمالا همه چیز زیر سر دوستش بود. همونی که جیمین اون شب تو بالکن صداش رو شنیده بود.

جیمین نتونسته بود به دیدن هوسوک هیونگش بره ولی بالاخره امروز تونسته بود هماهنگ کنه تا هوسوک و تهیونگ به خونه ش بیان.

سوئیتش رو از وقتی برگشته بود تمیز نکرده بود، پس از صبح مشغول گردگیری و خرید بود. هوسوک دستور پاستاه داده بود و جیمین وسایلش رو خریده بود تا براشون بپزه.

پنه های پخته شده رو به مواد سسش اضافه میکرد که زنگ به صدا در اومد.

تهیونگ و هوسوک هردو باهم رسیده بودن.

هوسوک بطری سوجویی که دستش بود رو تو بغل تهیونگ انداخت و خودش رو تو بغل جیمین پرت کرد

+یاا...دیگه حق نداری انقدر طولانی از من جدا بشی.

لپ های جیمین رو گرفت و سرش رو به چپ و راست تکون داد

+چرا انقدر لاغر شدی؟ مگه چقدر ازت کار کشیدن؟ نکنه تقصیر اون دیک سرگردانه؟

تهیونگ هم داخل اومد و یکی از دمپایی هایی که جیمین جلوی جفت کرده بود رو پوشید

+هیونگ منظورت از دیک سرگردان جونگکوکه؟

هوسوک بدون اینکه جیمینو ول کنه اخمی کرد

+دقیقا منظورم خود هوس بازشه. چیه ناراحت شدی؟

پسر بار سنگین تو دستش رو روی کابینت آشپزخونه گذاشت

+نه ناراحت شدم که چرا به ذهن خودم نرسید تا بهش اینو بگم.

جیمین بعد از چلونده شدن تو بغل هیونگش بالاخره به سمت خریدای دوتا پسر رفت.

یه بطری سوجو که معلوم بود هیونگش آورده و یه جعبه ی شیک که داخلش مجسمه ی عجیب و غریب بود.

هوسوک مجسمه رو از دستش گرفت و وارسی کرد

+این دیگه چه کوفتیه؟