~မောင့်အိမ်သူသက်ထား~

Part-34

မောင့်အိမ်သူသက်ထား

Part-34

စက်လှေစီးပြီးအတန်ကြာတော့တောင်နံဘေးတွေမှာသီတင်းသုံးနေတော်မူကြတဲ့ဗုဒ္ဓဆင်းတုတော်တွေကိုမြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

"မောင်...ဟိုးမှာမြင်နေရပြီ ဟိုးမှာ...."

သက်ထားစက်လှေပေါ်ကနေလက်အုပ်လေးချီကာမျက်လုံးလေးမှိတ်ကာဖူးမျှော်နေသည်။

မင်းမောင်ကတော့သူမကိုသာပြုံးပြုံးကြီးကြည့်နေသည်။

တောင်နံဘေးမှာသီတင်းသုံးနေတော်မူကြတဲ့ဗုဒ္ဓဆင်းတုတော်တွေဟာများပြားလွန်းလှသည်။တောင်ရဲ့ထိပ်မှာတော့စေတီတည်ထားသည်။တောင်ပေါ်တက်ဖို့လှေကားအကွေ့အကောက်တွေနှင့်မချော်လဲ၊မပြုတ်ကျရအောင်လက်ရန်းတွေရှိသည်။

စက်လှေကမ်းကပ်သည့်အခါ မင်းမောင်လည်းသူမလက်ကိုဆွဲပြီးကမ်းပေါ်တက်ခဲ့သည်။တောင်ထိပ်ကစေတီကိုအရင်ဖူးရအောင်တောင်ထိပ်ကိုသာတက်လာခဲ့သည်။အကောက်တောင် လာကြတဲ့လူတွေဟာလည်းများလွန်းတာကြောင့်လှေကားထစ်တွေမှာမနည်းရှောင်ရသည်။

တောင်ထိပ်ရောက်ခါနီးလှေကားအကွေ့နားရပ်လိုက်ကာတောင်ထိပ်ကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့နေရောင်ထဲရွှေရောင်တစ်ဖိတ်ဖိတ်နဲ့စေတီကြီးကိုမြင်ရသည်။ရင်ပြင်တော်ကျယ်ကြီးဆီသို့လျှောက်လာခဲ့ပြီးဘုရားရှိခိုးလိုက်ကြသည်။ပြီးမှသာရင်ပြင်တော်ပေါ်လက်ရန်းကနေ အဝေးကရှူခင်းတွေကိုတူတူကြည့်ကြသည်။ မြန်မာနိုင်ငံရဲ့အထင်ရှားဆုံးမြစ်၊အကြီးဆုံးမြစ်ဖြစ်တဲ့ဧရာဝတီမြစ်ကြီးကိုခုကြည့်တော့မျက်စိတစ်ဆုံးကြီးမားကျယ်ပြန့်သည်။ဘေးဘက်တွေကပြည်နယ်ခရိုင်၊တောရွာတွေကိုတော့မှိန်းပျပျလှမ်းတွေ့ရသည်။

မင်းမောင်ကတော့မိန်းမဖြစ်သူပုခုံးလေးကိုဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်သွယ်သွယ်တွေကသူမဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးပေါ်တင်လိုက်သည်။

သက်ထားလည်းမောင့်ကိုသာခပ်ငေးငေးလေးကြည့်နေသည်။

"ဖေဖေ့ကလေးလေး....ဖေဖေတို့ခုအကောက်တောင်ကိုရောက်နေပြီကွ ကလေးလေးပါလိုက်လာခဲ့တာ နောက်ဆိုကလေးလေးရယ်၊ဖေဖေရယ်မေမေရယ်နောက်တစ်ခေါက်ထပ်လာကြမယ်နော်...."