Hande Baladın, Türkiye'nin en başarılı voleybolcularından biri, sahada güçlü ama iç dünyasında derin bir boşluk hissediyor. Seda Karahisar ise bir PÖH komutanı olarak tehlikeli görevlerde liderlik yaparken, geçmişindeki yalnızlık ve acılarla mücadel...
Hande, birkaç gündür Seda ile konuşurken bir şeylerin farklı olduğunu hissediyordu. Seda'nın ses tonunda hafif bir mesafe vardı, ancak Seda bunun sadece iş yoğunluğundan kaynaklandığını söyleyip duruyordu. Handeye sürekli "Doğum gününde yanında olamayacağım, ama seni düşündüğümü bil" diyordu. Bu, Hande'nin moralini bozuyordu. Her ne kadar Seda'nın görevinin ne kadar zor olduğunu bilse de, doğum gününde onun yanında olamaması fikri Hande'yi derinden üzüyordu. Bu duygularla arkadaşlarıyla buluşmaya karar verdi.
Hande, doğum gününü arkadaşlarıyla birlikte geçirmek için planlar yaptı. Simge, Zeynep ve diğer yakın arkadaşları, Hande'yi yalnız bırakmak istemediler ve ona harika bir gün yaşatmak için ellerinden geleni yaptılar. Bir restoranda yemek yediler, bol bol güldüler ve sohbet ettiler. Doğum günü pastası kesildiğinde, herkes Hande'ye en içten dileklerini sunarken, Hande'nin aklı bir an olsun Seda'dan uzaklaşamıyordu.
Kutlama sırasında, Simge ve Zeynep, Hande'nin en sevdiği oyunlardan birini başlattı: Doğruluk mu cesaret mi? Bu oyun, Hande'nin sırlarını öğrenmek için değil, onu güldürmek ve rahatlatmak için tasarlanmıştı. İlk cesaret görevi, Hande'nin en sevdiği eski şarkılardan birini karaoke ile seslendirmekti. Mikrofonu eline alıp şarkı söylemeye başladığında, herkes ona eşlik etti ve ortam bir anda neşeyle doldu.
Zeynep:"Hey, Hande, eski günlerdeki gibi sesin hala harika! Seninle bir sahne şovuna çıkmak istiyorum!" diyerek gülümseyerek onu alkışladı.
Hande, bu anların tadını çıkarırken içindeki tüm sıkıntıların biraz olsun hafiflediğini hissetti. Arkadaşlarıyla geçirdiği bu özel gün, onun için gerçekten anlamlıydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kutlama tam da bu neşeli atmosferde devam ederken, kapı aniden açıldı ve içeriye Hande'nin eski sevgilisi Kerem girdi. Elinde büyük bir çiçek buketiyle Hande'ye doğru ilerlerken, ortamda bir sessizlik oluştu. Herkes Kerem'in bu ani varlığı karşısında şaşkınlıkla bakarken, Hande'nin yüzü aniden soldu.
Kerem:"Hande, seni unutmadım. Doğum günün kutlu olsun. Seni mutlu etmek istedim." dedi, kendinden emin bir tavırla, elindeki çiçekleri uzatarak.
Hande, Kerem'i karşısında görünce eski anılar zihninde canlanmaya başladı. Onunla yaşadığı zorluklar, acılar, Kerem'in ona nasıl psikolojik olarak zarar verdiği ve ihaneti, bir anda zihnine hücum etti. Hande'nin yüzü gerildi, ama kendini toparlamaya çalıştı.
Hande (içinden düşünerek):"Kerem... Bu adam bana o kadar acı verdi ki... Neden şimdi burada?"
Hande:"Kerem, teşekkür ederim ama bu kutlama senin yerin değil. Lütfen git," dedi, sakin ama kararlı bir tonla.
Kerem'in yüzü anında sertleşti, ama gitmeye niyetli görünmüyordu. "Hande, eski günlerimizi unutmadım. Belki de tekrar denemeliyiz. Bunu borçluyuz birbirimize." dedi, inatçı bir tavırla.
