Hande Baladın, Türkiye'nin en başarılı voleybolcularından biri, sahada güçlü ama iç dünyasında derin bir boşluk hissediyor. Seda Karahisar ise bir PÖH komutanı olarak tehlikeli görevlerde liderlik yaparken, geçmişindeki yalnızlık ve acılarla mücadel...
Bir sabah, Seda'ya merkezden acil bir görev geldi. Gelen bilgiye göre, bir grup terörist, bir okulu basmış ve bir sınıf dolusu öğrenciyi rehin almıştı. Görev son derece tehlikeliydi; içeri girip rehine krizini çözmeleri gerekiyordu, ancak bu, ince bir ip üzerinde yürümek gibiydi. Oradaki masum insanlara zarar gelmemeliydi.
Seda ve ekibi hızla hazırlıklarını tamamladı. Bu tür operasyonlarda her ayrıntının hayati önemi vardı. Çevre güvenlik altına alındı, ancak medya olay yerinde çoktan toplanmıştı. Gazeteciler, muhabirler, kameralar her yerdeydi. Seda'nın zihninde sadece görev vardı; o çocukları kurtarmak zorundaydı.
O sırada Hande, sıradan bir antrenman gününde, arkadaşlarıyla kısa bir mola vermişti. Sosyal medyada gezinirken bir haber gözüne çarptı; bir okul baskını ve rehin alınan öğrenciler... Ancak antrenman molası bittiği için pek üzerinde durmadı, telefonu kapatıp antrenmana devam etti. İçinde bir huzursuzluk hissetse de, bunun ne olduğunu anlamadı.
Seda ve ekibi, olay yerine vardığında durumun ciddiyeti hemen belli oldu. Teröristlerin sayısını ve içerideki rehinelerin kimliklerini belirlemek için hızlıca bir plan yapıldı. Çocuklar ve öğretmenler, çaresizlik içinde kurtarılmayı bekliyordu.
Seda, liderlik vasfıyla ekibini organize etti. Planları detaylı bir şekilde gözden geçirdiler: içeriye nasıl sızacakları, teröristleri nasıl etkisiz hale getirecekleri ve rehineleri nasıl güvenli bir şekilde tahliye edecekleri konusunda adım adım ilerlediler. Seda, adımını dikkatlice attı; nefesler tutulmuş, gerilim doruktaydı.
Operasyon sırasında Seda, en tehlikeli bölgedeydi. İçeride kaç teröristin olduğu tam olarak bilinmiyordu ve her an bir pusu ile karşılaşabilirlerdi. Bir odada teröristlerden biriyle karşı karşıya geldiğinde, Seda tereddüt etmeden harekete geçti. Ancak terörist, son bir hamleyle silahını Seda'ya doğrulttu ve ateş etti. Mermilerden biri, Seda'nın omzuna isabet etti. Acı, Seda'nın yüzüne vurdu ama kendini toparladı; teröristi etkisiz hale getirdi ve rehineleri kurtarmaya odaklandı.
Bu görev, gerçekten de tehlikeli ve gerilim doluydu. Herkesin hayatı, birkaç saniyelik reflekslere bağlıydı. Sonunda operasyon başarıyla tamamlandı; teröristler etkisiz hale getirildi, rehineler kurtarıldı. Ancak Seda, omzundaki yarayla yere yığıldı. Ekip arkadaşları onu hemen hastaneye kaldırdı. Bu kahramanca operasyon, medyada büyük yankı uyandırdı.
Operasyondan sonra, sosyal medya Seda'yı kahraman ilan etti. Her yerde onun adı geçiyordu. Hande, bu haberleri tekrar gördüğünde, içi burkuldu. Seda'nın ne kadar cesur olduğunu biliyordu, ama onu bu kadar zor bir görevde görmek, kalbine bir bıçak gibi saplandı. Seda'yı hâlâ seviyordu ve onu kaybetmenin acısı, bu görüntülerle daha da derinleşiyordu. Hande, o an Seda'ya ulaşmak istedi ama bunu yapamayacağını biliyordu.
Büyük Gün: Ödül Töreni
Hande'nin hayatındaki bu boşluk ve acı, ona rağmen kariyerinde başarılı olmasına engel olmamıştı. Takımıyla birlikte, ulusal bir başarıya imza atmışlar ve bu başarılarından dolayı büyük bir ödül törenine davet edilmişlerdi. Hande, tören için siyah, zarif bir elbise seçti. Elbisenin bel kısmındaki detaylar, Hande'nin ince yapısını vurguluyordu. Saçlarını doğal bir şekilde toplamış, makyajıyla sade ama şık bir görünüm elde etmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
