FM#2: Unexpected Marriage With The Man I hate

CHAPTER 25: Dark was kidnap

Dianne Point of view.

Na-speechless ako, hindi mahanap ang sagot sa sinabi niya. Bumagsak talaga ang panga ko sa gulat sa sinabi niya.

Pero yung puso ko grabe ang lakas ng tibok nito!

"Paano? Huh?" tanong ko confused.

Sarcastic naman siyang tumawa.

"Come on, woman. You don’t need to ask that."

He smirked, his gaze intense as he looked straight at me.

"Let’s just say I like you. I like you, just the way you are. Nothing to change, nothing to fix. Just... you."

My heart skipped, cheeks warming as his words lingered in the air.

Huminga muna ako ng malalim at napalunok ng laway.

"Hahaha funny. Ganda ng joke mo 10/10 super creative!" biro ko pa pero mas lumapit lang siya sa akin.

Kunti nalang at pwede nang magdampi ang mga labi namin. Ganun pa rin ang posisyon namin.

Sobrang astig niya, ehh yung smirk niya kasi parang nangaasar pa eh!

"I’m not joking, gusto mo ba ng pruweba?"

His voice was low, dripping with confidence as he leaned closer.

He gave me that look—the one that started with his eyes meeting mine, then slowly drifting down to my lips.

Napakagat nalang ako sa ibabang labi ko para pigilan siya sa binabalak niya tsaka siya tinulak ng mahina pero hindi naman siya natinag at ang gago tumawa pa.

"Hindi ko na uulitin ’yon. Next time na hahalikan kita I will ask your permission na, trust me." saad niya pa with kindat.

"Okay Mr. Malandi, may work pa ako kaya tara na't bumalik sa sari-sarili nating work." saad ko at nagwalk out.

Sumunod naman siya.

"Okay madam, but answer me first." saad niya kaya napatigil ako at napataas ng kilay at hinihintay ang itatanong niya.

"Pwede ka bang ligawan, darling?"

Wow ha! With darling pa.

Kalma jusko! Yung puso ko! Heart kumalma ka!

"Kung gusto mo edi sige."

"Gusto ko, so gusto mo ba.... ako?" pangaasar na tanong niya.

Tinignan ko lang siya nang masama.

"Yes, I mean yes pwede ka na manligaw."

Narinig ko naman siyang tumawa.

"So you really like me pala huh? O baka mahal mo na pala talaga ako eh."

"Ang yabang! Remind lang kita na hindi ako easy to get kaya sorry ka nalang." saad ko at iniwan na siya.

Tumakbo pa yung moko para sundan ako.

"Darling!" sigaw niya pa pero hindi na ako lumingon.

Blaze point of view.

Bumalik na kami sa opisina ni Dianne. Naalala ko naman yung ginawa ko kanina. Napatakip nalang ako sa mukha ko gamit ang dalawa kong kamay.

I’m still cringing over what I did earlier. Seriously, what was I thinking?

My cheeks heat up again just remembering it, and I let out a sigh, trying to keep my heartbeat under control.

A small smile broke through my serious expression as her face flashed in my mind.

Guess I’m stuck smiling like an idiot whenever I remember her.