FM#2: Unexpected Marriage With The Man I hate

CHAPTER 22: "Kasi mahal kita."

"I mean.." napalunok muna ako ng laway.

Ano ba ang idadahilan ko?

Aamin na ba ako?

Pero hindi tama yung timing.

Lasing siya at nakainom baka bukas mamalimutan niya rin.

"Y-yung beer sa labi mo." nauutal na sagot ko at napakagat nalang sa pangibabang labi, nakita ko naman siyang pumangit yung expression.

Shit ano kaya ang iniisip niya?

"I-I just want to know if.. i-if it tastes good so I can buy one for myself." patuloy na nauutal na explain ko.

Narinig ko naman siyang napabuntong hininga at nakapamaywang pa siya na parang nanay.

"Akala ko nakikita mo si Anastasia sa akin kaya hinalikan mo ako."

"What?" mabilis na tanong ko.

I was shocked.

Bakit nasasali bestfriend niya? Akala niya ba gusto ko pa rin si Anastasia?

"Oo, nakita ko kasi nakangiti ka sa kaniya."

Hindi ko naman mapigilan yung sarili ko at napangiti. I was confused at first, akala ko si Anastasia yung gusto ko pero ngayon sure na ako na hindi si Anastasia yun.

Kundi siya.

Napatitig lang ako sa mukha niya.

How could I forget those eyes, those expressive eyes that looked like the sea.

"Mahal mo pa ba siya?"

I couldn't help but smile like an idiot again when she asked me that question.

"Hindi." I replied.

"Buti naman! Dapat lang!" Nakangiti niya pang sigaw.

I know she's drunk kaya niya nasasabi niya 'yan. Kakaiba kasi talaga malasing ang babaeng ito.

"Alam mo kung bakit?" she asked.

"Hindi ko alam." sagot ko.

"Kasi mahal kita."

I froze. Those words hit me like a wave, and for a moment, I couldn't move or speak. My heart pounded so hard I could feel it in my ears.

Everything around me seemed to blur, except for her.

I looked into her eyes, searching for any sign that she might not mean it, but all I saw was honesty, clear and certain.

My mind went blank, trying to catch up with the weight of what she had just said. I could barely breathe, feeling overwhelmed by those three simple words that suddenly changed everything.

"Kasi mahal kita."

"Kasi mahal kita."

"Kasi mahal kita."

The words echoed in my ears, over and over, each repetition making my heart race a little faster.

Hindi ko alam ang isasagot ko kaya nanatili nalang ako sa kinatatayuan ko.

"HAHAHAHAHA!" Napakunot naman ang noo ko nang tumawa siya.

Hindi ko rin maintindihan 'tong dragon na 'to eh, totoo ba yung sinabi niya? O binibiro niya lang ako?

"Joke lang, sorry. Lasing lang ako."

Aalis na sana siya at tatalikuran na niya sana ako nang hawakan ko ang kamay niya para pigilan siya.

Dianne point of view.

Napahinto naman ako nang hawakan niya ako sa kamay.

Gosh! Hindi ko alam bakit ko nasabi 'yon! Nadala lang din ako sa emosyon ko!