ရေချိုးပြီးသွားချိန် တံခါးဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ ရွှန်းက တံခါးနားမှာ မတ်တပ်ရပ်နေပြီး သူ့ဆီကိုလည်း အဝတ်တစ်စုံကမ်းပေးလာ၏။
"ရော့!... ဒါဝတ်ထားလိုက်"
"ဟုတ်သားပဲ... ငါ့မှာ အဝတ်အစားအပိုမှ မပါတာ"
"ဟိုအိမ်မှာတုန်းကတော့... အဝတ်အစားအသစ်တွေ ရှိနေလို့... ငါ့အတွက် အဆင်ပြေသွားပေမဲ့... ဒီမှာတော့... အသစ်မရှိဘူး... ငါသိပ်မဝတ်ဖြစ်တာထဲက... ထုတ်ပေးထားတာ... အဆင်ပြေတယ်မို့လား"
"အင်း!... ရတယ်လေ... နောက်မှ အိမ်က အဝတ်အစားနည်းနည်းပါးပါးယူလာပြီး... ဒီမှာ ထားလိုက်မယ်"
သဘောက ကိုယ့်ဆီမှာလည်း နေချင်နေမယ်ပေါ့..။ ပြန်ပြောလိုက်ချင်ပေမဲ့လည်း ကိုယ့်အမေနဲ့တောင် ပါတနာဖြစ်နေမှတော့ ဒိုင်နခအိတို့က အိမ်ဝင်ပေါက်က အဝင်မခံရင်တောင် ပြတင်းပေါက်ကပဲဖြစ်ဖြစ် ကျော်ခွလာမဲ့ သဘောမှာ ရှိနေတာပါ။ ပြောရင်လည်း မောရုံပဲရှိမှာ...။ ရွှန်းမျက်စောင်းထိုးလိုက်မိပြီး နှုတ်ဆိတ်နေလိုက်ရသည်။
ခေါင်းစွပ်အင်္ကျီ ဝတ်ပြီးသွားတဲ့အချိန်ထိ သူ့ကို ငေးကြည့်နေသည့် ရွှန်းတစ်ယောက်က ဘောင်းဘီဝတ်ဖို့ ပြင်လိုက်မှ ကျောပေးလှည့်သွားတော့၏။ စချင်စိတ်နှင့် ဒိုင် ရယ်လိုက်မိရင်း....၊
"ဘာဖြစ်လို့လဲ... ကြည့်ပါ...ငါလည်း မြင်ဖူးထားတာပဲ... အပြန်အလှန်ပေါ့... ငါကတော့ မင်းလို တမင်ပြမှာတော့မဟုတ်ဘူး... မတော်တဆဖြစ်ရင်လည်း ဖြစ်သွားမှာပေါ့"
"ကြည့်ချင်ပေမဲ့လည်း သိပ်မမြင်ရမှတော့.... မကြည့်တော့ဘူး... ပြချင်တယ်ဆိုရင်လည်း... တခြားကောင်ကိုသာ သွားပြ"
"ဟား...ဟား"
ရယ်သံကြားလိုက်မှ သူ့ဘက်ကို ဆတ်ခနဲလှည့်လာပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်လေးနှင့်...၊
"ပြီးရင်လည်း.. သွားမယ်"
သွားတွေပေါ်အောင် ရယ်နေရင်း ရှေ့ကအရင်ထွက်သွားသည့် ဒိုင့်နောက်ကို လိုက်ရင်း ကြည့်နေသည့် ကျောပြင်က ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပုံရိပ်တွေ နှစ်ထပ်သုံးထပ်ဖြစ်ကုန်၏။ ခေါင်းကိုက်သွားတာကလည်း ဆိုးဆိုးဝါးဝါးဖြစ်ကာ သက်သာလိုသက်သာငြား နဖူးကို လက်ဖနောင့်နှင့် ထိကပ်ထားလိုက်ရသည်။ ပေါက်ထွက်တော့မလိုပဲ... ဆိုးလိုက်တာ...။
YOU ARE READING
SOULMATE
Fanfictionလူသားတွေအတွက် ကြမ္မာရေစက်ဆိုတာကို ဘယ်လောက်အထိ ယုံကြည်ထားလို့ရမလဲ။ တွေ့ဆုံခြင်းတွေ မလှပခဲ့တာနဲ့ပဲ နောက်ထပ်ရလာမဲ့ ရေစက်ကောင်းတွေကိုရော တစ်ခါတည်း စွန့်လွှတ်ပစ်လိုက်ရမှာလား။ မုန်တိုင်းဆိုတိုင်း မထန်တတ်ပါဘူး။ တစ်ခါတလေမှာ အကြင်နာတရားကင်းမဲ့ခြင်းမှသည် စိတ်...
