အတန္းၿပီးသြားခ်ိန္ အခန္းထဲမွာပဲ လာမႀကိဳမခ်င္း ထိုင္ေစာင့္ေနဖို႔စိတ္ကူးက ဖုန္းသံေၾကာင့္ ရႊန္းလက္က ေဘးမွာရိွေနသည့္ အိတ္ကို လွမ္းစမ္းလိုက္မိ၏။
"ဟဲလို!"
"သားေရ... အတန္းဆင္းၿပီမို႔လား... ခဏေစာင့္ဦးေနာ္... စာစစ္ေနတာေလး... ၿပီးခါနီးျဖစ္ေနလို႔"
"ဟုတ္... ရတယ္... ေမေမ ေအးေအးေဆးေဆးလုပ္ပါ... ကြၽန္ေတာ္ ေစာင့္ေနမယ္"
အဆက္အသြယ္ျပတ္ေတာက္သြားသည့္ ဖုန္းကို အိတ္ထဲျပန္ထည့္လိုက္ရင္း ေဘးဘီကိုလည္း လွည့္ၾကည့္လိုက္မိ၏။ လႈပ္ရွားသြားလာေနၾကသည့္ အရိပ္တို႔ေပ်ာက္ဆံုးေနၿပီး စကားသံတို႔က အျပင္ေလ်ွာက္လမ္းဆီကေနသာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သဲ့သဲ့ၾကားေနရသည္။ အတန္းထဲမွာ သူတစ္ေယာက္တည္းရိွေနတာလား...။ ဆက္ထိုင္ေနဖို႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ေဘးမွာရိွေနသည့္ တုတ္ကိုလွမ္းယူလိုက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ၿပီးသားျဖစ္ေနၿပီ..။ လူရွင္းေနသည့္ အျပင္ေလ်ွာက္လမ္းကို ျဖည္းျဖည္းေလ်ွာက္ေနရင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ ေျပးလာေနသည့္ ေျခသံက နားထဲကို တျဖည္းျဖည္းတိုးဝင္လာ၏။
လမ္းေလ်ွာက္ရင္း ဖုန္းသံုးေနရာက သူ႔အေရ႔ွမွာ ထင္လာသည့္ လူရိပ္ေၾကာင့္ ဒိုင္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဘယ္ကိုသြားမလဲမသိသည့္ရႊန္းနခနိရိွဆိုသည့္ ေကာင္ေလးက သူ႔ေရ႔ွမွာ ခပ္လႈပ္လႈပ္...။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ႀကံဳေနပါလားဆိုသည့္ အေတြးမဆံုးေသးမီ သူတို႔ေရ႔ွကို ေျပးဝင္လာေနသည့္ လူရိပ္ေၾကာင့္ ဒိုင္မ်က္လံုးျပဴးသြား၏။
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စေနာက္ေျပးလာေနသည့္ ေက်ာင္းသားက ေျခလွမ္းေတြကသာ ေရ႔ွကိုအားသြန္ေျပးေနေပမဲ့ မ်က္လံုးေတြက ဆန္႔က်င္ဘက္လားရာကို လွည္ျပန္ၾကည့္ၿပီး ေျပးေနသည္။ အလယ္မွာ ေရာက္ေနသလိုျဖစ္ေနသည့္ ရႊန္းပံုစံကလည္း ေခါင္းေစာင္းထားၿပီး အသံမၾကားရာဘက္ဆီကို ေျခလွမ္းေရႊ့ဖို႔ စိုင္းျပင္းေန၏။ မ်က္လံုးေတြကလည္း ေရ႔ွကိုအားစိုက္ၾကည့္ေနတာကို သူ႔ေနာက္မွာ ရိွေနသည့္ ကိုယ္က ေဘးတိုက္အေနအထားအတိုင္း အကုန္ျမင္ေနရသည္။ ေျပးလာသည့္အရိွန္က နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္...။ တိုက္မိလိုက္လ်ွင္ သူ႔အတြက္ ေကာင္းဖို႔လမ္းစဆိုတာ မူးလို႔ရႉစရာပင္ရိွမယ္မထင္ပါ။ အေတြးမဆံုးေသးမီ အရိွန္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားက သူ႔အနားကို နီးကပ္လာ၏။
BINABASA MO ANG
SOULMATE
Fanfictionလူသားတွေအတွက် ကြမ္မာရေစက်ဆိုတာကို ဘယ်လောက်အထိ ယုံကြည်ထားလို့ရမလဲ။ တွေ့ဆုံခြင်းတွေ မလှပခဲ့တာနဲ့ပဲ နောက်ထပ်ရလာမဲ့ ရေစက်ကောင်းတွေကိုရော တစ်ခါတည်း စွန့်လွှတ်ပစ်လိုက်ရမှာလား။ မုန်တိုင်းဆိုတိုင်း မထန်တတ်ပါဘူး။ တစ်ခါတလေမှာ အကြင်နာတရားကင်းမဲ့ခြင်းမှသည် စိတ်...
