"ငါစံုစမ္းခိုင္းထားတဲ့ကိစၥကေရာ... အေျခအေနဘယ္လိုရိွလဲ"
"အဲဒါက... သိပ္ၿပီး လိုက္လို႔္မရတာေလးေတြ ရိွေနေသးလို႔... မင္းဆီ လွမ္းမေျပာေသးတာ"
"ဘာေတြမို႔လို႔လဲ"
"ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့... ရႊန္းကိစၥက... နည္းနည္း ထူးဆန္းေနတယ္ကြ"
ဖုန္းကို နားနဲ႔ ပခံုးၾကားမွာ ၫွပ္ထားရင္း ဖုန္းေျပာေနခ်ိန္ အက်ႌၾကယ္သီးတပ္မလိုျပင္ေနသည့္ ဒိုင့္လက္ေတြ တံု႔သြား၏။ တစ္ဖက္ကၾကားေနရသည့္ အခိရုအသံကလည္း အတည္ေျပာေနတာဆိုတာကို ပိုၿပီးသိသာသြားေအာင္ ေလသံကအစ ေလးနက္ေနတာမ်ိဳး...။ ဖုန္းကို လက္နဲ႔ျပန္ကိုင္လိုက္ရကာ ရင္ကြဲအတိုင္းႏွင့္ ခုတင္ေပၚကို ထိုင္ခ်လိုက္မိၿပီးမွ....၊
"ဘာေတြ ထူးဆန္းေနလို႔လဲ"
ေျပာလာမဲ့ အသံကို နားစိုက္ေထာင္ေနခ်ိန္ တံခါးေခါက္သံႏွင့္အတူ အခန္းထဲဝင္လာသည့္ လူရိပ္ေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိ၏။
"သားက... အျပင္သြားမလို႔လား"
မဒမ္အိမိကို,ကို ေခါင္းညိတ္ၿပံဳးျပလိုက္ရင္း တစ္ဖက္က စကားသံကို နားေထာင္လိုက္ေပမဲ့လည္း ဘာေျပာသြားတာလဲဆိုတာ မသဲကြဲေတာ့...။
"အခိရု!... ငါေနာက္မွပဲ ျပန္ဆက္လိုက္မယ္"
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဖုန္းေျပာျခင္းကို တဝက္ႏွင့္ပဲျဖတ္ခ်ပစ္လိုက္ရကာ အက်ႌဝတ္ဖို႔ကိုပဲ အာရံုစိုက္လိုက္ရေတာ့၏။ မွန္ေရ႔ွရပ္ေနသည့္ သူ႔ေနာက္က သူမပံုရိပ္ကိုလည္း ၿပံဳးျပလိုက္ရရင္း...၊
"ဟုတ္တယ္... ေမေမ... ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခုခု ခိုင္းစရာရိွလို႔လား"
"မရိွပါဘူးကြယ္... တစ္အိမ္ထဲေနၾကၿပီး... ငါ့သားကို မေတြ့တာ ၾကာေနလို႔... ဒီဘက္လွည့္... ေမေမတပ္ေပးမယ္"
အက်ႌၾကယ္သီးတပ္ေပးေနရင္း မဒမ္အိမိကိုက သူ႔မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္လာ၏။
"သား!... အခုတေလာ... ညဘက္ေတြ အိမ္ျပန္မအိပ္ဘူးဆို... အျပင္မွာ အိပ္ရမဲ့အေၾကာင္းေတြ... ရိွေနတာလား"
ကိုယ့္ကို သိၿပီးသားေနာ္ဆိုသည့္ အၿပံဳးေတြႏွင့္ သူမကိုပဲ သြားေတြေပၚေအာင္ ရယ္ျပလိုက္မိၿပီး...၊
VOUS LISEZ
SOULMATE
Fanfictionလူသားတွေအတွက် ကြမ္မာရေစက်ဆိုတာကို ဘယ်လောက်အထိ ယုံကြည်ထားလို့ရမလဲ။ တွေ့ဆုံခြင်းတွေ မလှပခဲ့တာနဲ့ပဲ နောက်ထပ်ရလာမဲ့ ရေစက်ကောင်းတွေကိုရော တစ်ခါတည်း စွန့်လွှတ်ပစ်လိုက်ရမှာလား။ မုန်တိုင်းဆိုတိုင်း မထန်တတ်ပါဘူး။ တစ်ခါတလေမှာ အကြင်နာတရားကင်းမဲ့ခြင်းမှသည် စိတ်...
