"ေရာက္လာၿပီလား... ထိုင္!"
"ဒိုင္!... မင္းေတာ္ေတာ္ အေျခအေနဆိုးေနတာပဲ"
သူ႔စကားကို ဧည့္ခန္းမွာ ဒူးတစ္ဖက္ေထာင္ၿပီး ထိုင္ေနရင္း ဒိုင္က ဘုၾကည့္လွမ္းၾကည့္၏။ ကိုယ္ေျပာတာ ဘာမ်ားမွားသြားလို႔လဲ....။ ကိုယ့္ဆီဖုန္းဆက္လာၿပီး မင္းကို အကူအညီေတာင္းစရာရိွလို႔ အပန္းေျဖအိမ္ကို ခဏလာခဲ့စမ္းပါဆိုေတာ့ သူ႔မွာ အံ့ဩတႀကီးျဖစ္ခဲ့ရေသးသည္။ ဒီေရာက္မွ တကယ္ေျပာေနပါလားဆိုတာ ပိုၿပီးသိသာသြားေအာင္ ဒူးေပၚတင္ထားသည့္ လက္ထဲက စီးကရက္ကလည္း အေငြ့တလူလူႏွင့္...။ အခိရုရဲ့မ်က္ႏွာကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး အံ့ဩေနသလိုႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ဝင္ထိုင္လာ၏။
"ေဟ့ေကာင္!... မင္းမွာ ျပႆနာတစ္ခုခုရိွေနတာလား"
ေျပာလိုက္ကာမွ စီးကရက္ကို တစ္ရိႈက္,ရိႈက္လိုက္ရင္း မီးခိုးေတြၾကားထဲကေန သူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္လာ၏။ ေဆးလိပ္ေသာက္တာရွားသည့္သူ႔ကို ဒီလိုပံုစံျမင္လိုက္ရခ်ိန္ အခိရုေခါင္းထဲမွာ ေတြးမိတာေတြက မႈတ္ထုတ္လိုက္သည့္ မီးခိုးေငြ့ေတြလို ဘာတစ္ခုကိုမွ ဖမ္းဆုပ္ၾကည့္လို႔မရတာမ်ိဳး...။ အိပ္ခန္းကလည္း တစ္ခန္းတည္းပါၿပီး မီးဖိုခန္းေသးေသးေလးႏွင့္ ဒီတစ္ထပ္အိမ္ေလးထဲကို မ်က္လံုးေဝ့ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ...၊
"ရႊန္းေရာ!"
"သူ႔အိမ္မွာေပါ့"
"ဪ!... မင္းတို႔က... ႏွစ္ကိုယ့္တစ္စိတ္ေတြဆိုေတာ့... သူေရာပါသလားလို႔... ဟီး... ဟီး"
တင္းေနသည့္မ်က္ႏွာက ထံုးစံအတိုင္း ဆဲဆိုမလာေပမဲ့ ဒိုင္က စီးကရက္ကို ျပာခြက္ထဲ ဖိေခ်ပစ္လိုက္ၿပီးမွ ဒူးႏွစ္ဖက္ေပၚ တံေတာင္တင္ထားရင္း ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ေရ႔ွကိုကိုင္းက်လာ၏။ တစ္ခုခုကို အပီအျပင္ေျပာလာေတာ့မဲ့ အမူအရာေၾကာင့္ အခိရုရဲ့မ်က္ႏွာကလည္း စူးစမ္းသလို ၾကည့္လာသည္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲေနၿပီး သာမန္အေျခအေနေတြမွာ ျမင္ရခဲသည့္ ဒိုင့္ ပံုစံေတြကို ေငးေနရင္း သူ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ...၊
"ဒိုင္!... ငါ့ကို ေျပာစရာရိွလို႔ဆို... ဘာကိစၥလဲ"
"မင္းေမးေနတဲ့ ရႊန္းကိစၥပဲ"
YOU ARE READING
SOULMATE
Fanfictionလူသားတွေအတွက် ကြမ္မာရေစက်ဆိုတာကို ဘယ်လောက်အထိ ယုံကြည်ထားလို့ရမလဲ။ တွေ့ဆုံခြင်းတွေ မလှပခဲ့တာနဲ့ပဲ နောက်ထပ်ရလာမဲ့ ရေစက်ကောင်းတွေကိုရော တစ်ခါတည်း စွန့်လွှတ်ပစ်လိုက်ရမှာလား။ မုန်တိုင်းဆိုတိုင်း မထန်တတ်ပါဘူး။ တစ်ခါတလေမှာ အကြင်နာတရားကင်းမဲ့ခြင်းမှသည် စိတ်...
