အိမ္ထဲထိ ေတာက္ေလ်ွာက္ဝင္လာသည့္ ေျခလွမ္းေတြက အနားမွာ လူရိပ္ေတြ့လိုက္တာေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိ၏။
"ေဟ့!... အိမ္မွာ ေဖေဖ ရိွလား"
ထံုးစံအတိုင္း အိမ္အကူက ေခါင္းငံု႔လ်က္သားႏွင့္...၊
"ဟုတ္... ဟုတ္ကဲ့... သခင္ေလး... စာၾကည့္ခန္းထဲမွာပါ"
ကိုယ္ကသာ ေျပာလိုက္ရတာပါ။ သူမ ဆီက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ကတည္းက ဒိုင့္ေျခလွမ္းေတြက အိမ္အတြင္းထဲထိ ေရာက္သြားေနၿပီ...။ တစ္ေယာက္တည္း သက္ျပင္းခ်လိုက္မိရင္း သူတို႔ေတြအတြက္ ဒီအိမ္မွာ အေၾကာက္ရဆံုးက သခင္ႀကီးတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံထက္ အၿမဲတမ္း မ်က္ႏွာတင္းထားတတ္သည့္ သခင္ေလးကိုပါ။ ဘာကိုမလိုမက်ျဖစ္ေနတာလဲမသိရသည့္ မ်က္ႏွာက ဒီေန့က်မွ ပိုဆိုးေနသလို...။ ရုပ္ေလးက ေခ်ာရဲ့သားနဲ႔...။
စာၾကည့္ခန္းေရ႔ွ မတ္တပ္ရပ္ေနရင္း အသက္ဝေအာင္ရႉလိုက္ၿပီးမွ တံခါးေခါက္လိုက္မိ၏။
"ဝင္ခဲ့!"
"စာဖတ္ေနတာလား... ေဖေဖ"
စာအုပ္ကိုင္ထားလ်က္သားႏွင့္ မစၥတာနခအိရဲ့မ်က္လံုးေတြက သူ႔ကို ျမင္လိုက္ေတာ့ အံ့ဩသြားသလိုႏွင့္...၊
"ေဟာ!... သားပါလား... လာေလ"
"ကြၽန္ေတာ္... ေဖေဖနဲ႔ စကားေျပာစရာရိွလို႔"
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္အထိ မစၥတာနခအိက သူ႔ကိုေငးေနဆဲ..။ တစ္အိမ္တည္း ေနၾကၿပီး သားအဖ မဆံုျဖစ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနၿပီလဲ။ ေရာက္လာေတာ့လည္း ထူးထူးဆန္းဆန္းစကားေတြႏွင့္..။
"ငါ့သားက... ထူးထူးဆန္းဆန္းပါလား... ကဲ... ေျပာပါဦး... ဘာမ်ားပူဆာခ်င္လို႔လဲ"
"မဟုတ္ပါဘူး... ေဖေဖ့ကို... အကူအညီေတာင္းခ်င္တာေလးရိွလို႔... ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဆးရံုေကာင္းေကာင္းတစ္ခုေလာက္... စံုစမ္းေပးပါ... ဒီကေဆးရံုေတြက... အဆင္မေျပဘူးထင္ရင္လည္း... ႏိုင္ငံျခားထိျဖစ္ျဖစ္ေပါ့... အဓိက,က... စိတ္ခ်ရတဲ့ေဆးရံုပဲ ျဖစ္ခ်င္တာ"
စကားေတြထဲမွာ ေဆးရံုခ်င္းထပ္ေအာင္ ေျပာသြားသလို သူကိုၾကည့္ေနသည့္ ဒိုင့္မ်က္ႏွာကလည္း စိုးရိမ္ေနသလိုလို၊ တည္ၾကည္ေလးနက္ေနသလိုလိုႏွင့္ မ်က္လံုးေတြက အရိပ္ေတြမ်ိဳးစံု ရွပ္ေျပးေနသည္။ စေျပာလာကတည္းက မ်က္မွန္ေပၚက ေက်ာ္ၾကည့္ၿပီး သားမ်က္ႏွာကို အကဲခတ္ေနမိသည့္ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ဒီတစ္ခါေတာ့ မ်က္မွန္ပါ ခြၽတ္ပစ္လိုက္မိေတာ့၏။ စိုးရိမ္စိတ္ကလည္း တပါတည္းျဖစ္လာကာ မစၥတာနခအိ လက္ကာျပလိုက္မိရင္း...၊
YOU ARE READING
SOULMATE
Fanfictionလူသားတွေအတွက် ကြမ္မာရေစက်ဆိုတာကို ဘယ်လောက်အထိ ယုံကြည်ထားလို့ရမလဲ။ တွေ့ဆုံခြင်းတွေ မလှပခဲ့တာနဲ့ပဲ နောက်ထပ်ရလာမဲ့ ရေစက်ကောင်းတွေကိုရော တစ်ခါတည်း စွန့်လွှတ်ပစ်လိုက်ရမှာလား။ မုန်တိုင်းဆိုတိုင်း မထန်တတ်ပါဘူး။ တစ်ခါတလေမှာ အကြင်နာတရားကင်းမဲ့ခြင်းမှသည် စိတ်...
