Gökyüzü

85

Finale bir kaldı :(

Sizinle tanışmak gerçekten hayatımı değiştirdi, teşekkür ederim <3

Satır arası yorumları ve oyları ihmal etmeyin güzellerim. Buraya giremiyorum pek, kanalda olanlara aktif şekilde duyuru yapıyorum. İnstagram hesabımdan linke ulaşabilirsiniz.

İyi okumalar <3

.

.

Bir anın hayalini ne kadar kurarsan kur, ne kadar pratiğini yaparsan yap; olan ve hissedilen şey hep daha farklıdır.

Poyraz bu anın hayalini hiç kurmamıştı. Hayır, hiç düşünmemişti böyle bir şey. O, şu kadar yıllık hayatında sadece Gök'le tekrardan buluşacağı anın hayalini kurmuş, sadece onunla tekrardan bir şansı olmasını dilemişti. Şimdi sıcak bir yatakta yatıyordu, sıcak bir evde. Sıcak bir duygu içinden dışarıya doğru akıyordu. Sözleri yetersiz geliyordu ve bu yüzden konuşamıyordu.

Başını yastığa yasladı ve evin kokusunu ciğerlerinde hissetti o an. Temiz kokuyordu. Çiçek gibi. Bazenleri bahçe işlerine yardım etmek için öğrencilik zamanında evlere gitmişti. Zengin evlerdi. Pahalı oda kokuları kokardı. Ev gibi hissetmezdi, iş yeri gibiydiler.

Ev gibiydi.

Ev gibi kokuyordu.

Ve Poyraz hayatında ilk defa çok korkuyordu. Sanki bir şeye dokunacak ve bu ev de, içindekiler de toz olacak ve o yine önceki Poyraz olacaktı. Onu düşünen bir anne babası olmayan Poyraz.

Telefonunu yanına alıp almadığını hatırlayamadı. Ağrıyan sol elini eşofmanın ceplerine götürdü. Oradaydı.

Telefonunu çıkardığında şarjının dört kaldığını gördü. Hızlı bir şekilde rehbere girdi ve sevgilisinin numarasının üzerine tıkladı. Aralık perdeden görünen berrak gökyüzüne daldı bakışları o sıra.

Üç dört çalıştan sonra telefon açıldı. "Poyraz?" Gök'ün sıcacık sesi iç çekmesine neden oldu.

"Şarjım çok az, hemen kapanabilir." Dedi yumuşak bir sesle. "İyiyim, teşekkür ederim sana da annene de."

Gök de aynı şekilde iç çekti. "Aşkım." Dedi ayaklarını halısına sürterken. "Tabi ki yanında olacaktık. Annenler hala yanında mı?"

Yataktan doğruldu biraz. Serumlar yüzünden terliyordu. Cildi buz gibiydi. "Onların evindeyim." Dedi.

Gök'ün sessizliğinden sonra devam etti. "İyiyim, iyi hissediyorum." Kendini ikna eder gibiydi. Yataktan kalktı ve pencereye yaklaştı, camı araladı ve hafifçe esen rüzgarın içeri girmesine izin verdi. "Seni özledim."

Gök dolan gözlerini tavana çevirdi. "Ben de seni özledim." Daha birkaç saat önce birlikte oldukları gerçeği ikisi için de önemsizdi. Birbirlerini özlemişlerdi. "Ancak şimdi ailenle birlikte anın tadını çıkar sevgilim."

Poyraz dudaklarını araladı anlık, ancak vereceği cevabı duyamadı Gök. Telefon kapanırken başını pervaza yasladı. Bahçeden birkaç ağustos böceğinin sesi geliyordu. Kulağını biraz daha kabarttı seslere.

Dikkatini net bir şekilde dışarıya verince, kapıyı yavaşça aralayıp içeri giren babasını fark etmedi. Pervaza yasladığı kollarını oynatacağı sıra bir ağaçta asılı halattan bir salıncağı gördü. Kaşları çatıldı hafifçe. Eski görünüyordu.

"Annenin hamileliğinin yedinci ayıydı bu salıncağı kurduğumda." İrkilip arkasına döndüğünde babası hemen iki adım gerisindeydi. Sessiz kaldığını görünce yanına ilerledi ve o da pencerenin diğer köşesine yaslandı.